De walvis en de ganzen. Het klinkt als een titel van een leuk kinderboek waaruit je voorleest aan je kind of kleinkind alvorens het dromenland opzoekt. Maar eigenlijk is die droom niks meer dan een nachtmerrie die je van te voren eigenlijk al wel zag aankomen als ouder of grootouder. Het begint allemaal op het noorderstrand van de Blauwestad in Midwolda. Waarin ongeveer 10 á 15 jaar geleden een walvis is neergestreken die als speeltoestel moest fungeren. De walvis is er neergezet om het kinderen naar de ‘zin’ te maken tijdens hun verblijf aan het noorderstrand van de Blauwestad. Iets, wat in het begin ook zeker zo was. Een ware attractie! De kinderen hadden lol, klauterden op het klimrek van de walvis en sprongen zo het water van het Oldambtmeer in. Iedereen was blij, kinderen kochten blikjes frisdrank, zakjes chips, ijsjes, patat en snacks en genoten van een zonovergoten dag aan het noorderstrand. De economie draaide op volle toeren in de gemeente Oldambt, althans zo leek het.
Echter nu. Een decennium en een paar tropische hittegolven achter de rug lijkt de walvis zijn beste tijd te hebben gehad. Het troosteloze avontuur van de walvis komt ten einde. De walvis wordt grauwer en viezer. Brokkelt langzaam af en wordt onveiliger om op te spelen. Waardoor de kinderen ervoor kiezen om voor hun eigen veiligheid niet meer naar de walvis te gaan. De walvis die eens zo’n magnetische aantrekkingskracht had verliest zijn kracht en is op sterven na dood. Op zich is dat eigenlijk helemaal niet zo gek. Het is kenmerkend voor een gemeente die in (financieel) zwaar weer verkeerd. Normaliter zijn walvissen door hun gigantische omvang tegen zwaar weer bestand, maar deze walvis is hierop een uitzondering. De kinderen komen niet meer en blijven weg van het strand en de walvis. Behalve één jongetje. Eén jongetje blijft de walvis trouw. Zijn naam? Nils … Nils Holgerson.
Nils Holgerson is een Zweeds jongetje die woonde op een boerderij in het uiterste zuiden van Zweden. Nils is stout en een plaag voor de dieren op de boerderij. Op een dag vangt Nils een kabouter die hij weigert los te laten, nadat hij hem gevangen heeft genomen. Wat Nils echter niet wist is dat de kabouter kon toveren en betoverde Nils in een wezentje. Een wezentje dat nog kleiner was als de dieren die hij steeds plaagde. De rollen waren nu omgedraaid. Die dieren plaagden nu Nils. Nils besloot te vluchten door op een rug te gaan zitten van een gans welk lid was een grote groep ganzen.
Na een wilde bizarre tocht kwamen de ganzen aan in Midwolda. Ze streken neer aan de boorden van het noorderstrand van de Blauwestad om van de natuur, water en rust te genieten. Het hoofdkwartier werd een verlaten houten walvis die eerst als speeltoestel voor kinderen fungeerde, maar nu er troosteloos, vies en grauw bij lag. De ganzen hadden het naar hun zin, maakten herrie van vrolijkheid, poepten waar ze maar konden en Nils was vrolijk en gelukkig met de walvis. Nils die de dieren op de boerderij zo verschrikkelijk kon plagen had een nieuw onderkomen gevonden in de walvis.
Maar toen gebeurde er iets vreemds. De rollen waren wéér omgedraaid. Nils was dan weliswaar geen plaag meer voor de dieren op de boerderij, maar de ganzen waren nu een plaag voor de badgasten van het noorderstrand. Overal lagen ganzenveren en ganzenpoep. Die weer vliegen, muggen en andere steekinsecten aantrokken. En die vervolgens weer een plaag waren voor toeristen, fietsers, wandelaars en omwonenden van het noorderstrand. De gemeente Oldambt – eigenaar van het noorderstrand – zat met de handen in het haar, want geld is er niet. Wat nu? Weer geld lenen voor groot onderhoud? Nee! Dan maar borden. Laat hier niet u hond uit en de waterkwaliteit is slecht. Ga niet het water in. En kom maar liever niet meer naar het noorderstrand in Midwolda. En blablablabla.
De mooie droom is overgegaan in een ware nachtmerrie waarin de inwoners van Midwolda maar niet van kunnen ontwaken. Er werd economische vooruitgang en beterschap beloofd voor alle inwoners van de gemeente Oldambt. Iedereen zou er profijt van hebben en er wel bij varen. Lekker zwemmen in het Oldambtmeer en zoeken naar heerlijke verkoeling tijdens hittegolven. De zomer van dit jaar was de heetste sinds 1944. Maar zwemmen in het Oldambtmeer aan de kant van het noorderstrand mocht niet. Of nou ja … het mocht wel, maar werd sterk afgeraden. De waterkwaliteit was te vies en te slecht geworden en zwemmersjeuk is het laatste wat je wil. Een negatief zwemadvies wat door velen werd opgevolgd. Mensen bleven massaal weg en zochten hun heil ergens anders.
Behalve Nils. De Zweedse pestkop had toch gewonnen. Hij die zijn dieren op de boerderij jarenlang plaagde had een nieuw onderkomen gekregen samen met zijn ganzen ten koste van de badgasten en overige toeristen die massaal zijn weggepest. Nils en zijn ganzen zijn tevreden inwoners van de gemeente Oldambt. Waar eerder de badgasten bruin lagen te bakken. Liggen nu de ganzen te kakken. Kan de kabouter alsjeblieft even terugkomen en de betovering opheffen.
Ralph Weber
