Goedemiddag, het is alweer zondag. Het begin van de dertigste week in een jaar vol verbazing over van alles en nog wat. Over een mogelijke ziekte die zo erg is dat je je veelal moet laten testen om te weten of je het hebt. Over spuiten waar je niets van weet. Over politiek. Over regeren. Over andere mensen waar je eigenlijk geen zak mee te maken hebt. Het is een trend geworden om ons te ergeren aan dingen die verbazing eigenlijk amper waard zijn.
Maar ook, en steeds vaker, aan dingen die je verbazing te boven gaan. Ik kom ze met regelmaat tegen, die plaatjes op facebook, dat je gelukkig moet zijn, dat je blij moet zijn met elke dag, dat je kunt kiezen om gelukkig te zijn. Nou… die keuze is er lang niet voor allemaal. Iedereen zou het graag willen maar soms spelen emoties een grotere rol. Er is helemaal niets meer te kiezen. Zelfs een eigen mening wordt al afgebekt. Emoties hebben geen waarde meer.
De wereld is veranderd in een soort vuilnisbelt. Letterlijk en figuurlijk. Een land waarin de vrije keuze altijd de boventoon voerde maakt zich schuldig aan verdekte dwang. Indoctrinatie. Het volk tegen elkaar opzetten. En nee, dat gaat niet met goeie bedoelingen maar slechts om een eenheid onder het volk te voorkomen. Door o.a. angst te zaaien veranderen zovelen in organismen waar lijfsbehoud enkel nog telt.
De groep is vergeten. Schrijven of spreken gaat niet meer in “wij-vorm”. Het enige wat we nog zien is de “ik-vorm”. Dat is best wel zielig. Natuurlijk mag iedereen voor zichzelf opkomen. Dat moet. Maar besef wel dat je niet alleen op de wereld bent. Eindelijk heeft de NOS de berichtgeving over duurder wordende boodschappen gepubliceerd. Als je dan de achtergronden leest over waarom de boodschappen duurder worden rijzen de haren je te berge. Het moet allemaal zo gelikt lijken.
Maar het zijn geen achtergronden wat we voorgeschoteld krijgen het zijn feiten gecreëerd door de werkelijke achtergronden. Precies, de top van de wereld die rijker en rijker wil worden. Belastingen op energie, een goudmijn. BTW op eerste levensbehoeften. Idiote winstmarges. Zoveel om op te noemen wat door de burger betaald moet worden. Op zich is dat niet eens zo heel erg als het maar betaald kán worden, je er iets van terugziet.
Zorg voor eerlijke werkgelegenheid, zorg voor goede betaalbare woningen, stop met rondpompen van geld via subsidies. Zorg voor goede en eerlijke zorg. Zorg voor een eerlijke verdeling van nationale gelden. We moeten toch terug kunnen naar een land zonder huursubsidie, zonder gekke gezondheidsverzekeringen en daarmee samenhangende subsidies, zonder voedsel en kledingbanken, zonder leeftijdsdiscriminatie, en vooral zonder verbazing?
Misschien is het waar dat we niet meer kunnen spiegelen met de jaren 60, 70 en begin 80. Natuurlijk moet er vooruitgang zijn. Maar vooruitgang moet dan ook echt vooruitgang zijn en niet zoals nu afbraak. Afbraak van sociale voorzieningen, afbraak van gebouwen en woningen die nog best een rondje meekunnen, afbraak van de eens zo heilige infrastructuur. Zovelen zien het gebeuren, zovelen staan er bij en kijker er naar. Het één kan niet zonder het andere.
Klopt, maar houd het ondertussen wel realistisch en betaalbaar. Oudere gebouwen en woningen opknappen, en weer betaalbaar verhuren. Dáár is een grote markt voor. Niet iedereen hoeft of wil een villa met uitzicht op de branding van de zee. Des te hoger je vliegt des te dieper kun je vallen. Blijf met beide voeten op de grond.
Toch kijk ik af en toe naar de voorbije jaren. Misschien leeftijd? Heimwee? Verlies van het sociale? Verbazing over het oprukkende egoïsme? Toch maakt uit hoe de wereld veranderd. Alleen veranderingen ten goede zullen de pretlichtjes in de ogen terugbrengen. Hoogste tijd!! Fijne zondag -Live Your Life-
Eppo Boven
