Gemeenteraadswerk
Gemeenteraadswerk gaat gepaard met kennisnemen van dossiers. Raads- en raadscommissieleden worden bedolven onder een lawine van nota’s, verslagen, rapporten, evaluaties, beleidsplannen, afstemmingsplannen, notulen, besluitenlijsten, et cetera. In de politiek lopen mensen rond die als dossiervreters worden aangemerkt. Als grondregel geldt dan: hoe dikker het dossier dat aan de orde is, hoe minder er over wordt opgemerkt. Want het zijn niet alleen de wethouders die lak hebben aan al die officiële stukken. Ook raads- en raadscommissieleden laten het vaak afweten.
Om eerlijk te zijn, ik heb er ook een hekel aan. Het is dat het moet, anders zou ik wel iets leukers te doen hebben dan het doorvlooien van ambtelijke stukken. Van kinds af aan heb ik geleerd dat werken iets is dat je met je handen doet. De tuin omspitten, het varkenshok afmesten, kippen slachten, om maar eens een paar voorbeelden te noemen, dat heet pas werken. In het nest waarin ik werd grootgebracht is het doornemen van ambtenarenproza, letterlijk en figuurlijk, geen werk.
Nu vragen die ambtenaren er ook wel om. De meeste dossiers staan vol met zinnen in de trant van: “Er dient op grond van een uitputtende analyse inzicht te worden verkregen alvorens er, in samenwerking met de ketenpartners, een breed draagvlak kan worden gecreëerd voor het nemen van nader te onderzoeken, afdoende en transparante maatregelen die passen binnen het beschikbare budget”.
Dat is een hele mooie zin, maar er staat dus eigenlijk niets. En er zijn ambtenaren die dit soort zinnen wel op papier willen zetten maar die het niet klaarspelen. Dan is er helemaal geen touw meer aan vast te knopen.
Dat roept dan de vraag op naar de ideale ambtenaar. Jaren geleden heb ik eens een interview met de VVD’er Vonhoff gelezen. Hij vond dat je ambtenaren in 4 groepen kon indelen. Het eerste type ambtenaar is lui en dom. Daar heb je niks aan. Maar het grote voordeel is dat zo’n man of vrouw niets doet en daarom ook niets fout doet. En dat is dan mooi meegenomen. Het tweede type is ijverig en dom.
Deze mensen roepen irritatie op. Ze schrijven aan de lopende band stukken waarvan al direct vaststaat dat ze nergens toe dienen. Dat laatste kun je ze gezien hun domheid maar moeilijk aan het verstand brengen. De derde groep is ijverig en intelligent. Dit type ambtenaren schrijft zinnen zoals hiervoor aangegeven en is een regelrechte ramp. Zij produceren stapels dossiers.
Het kost een hoop werk om ze allemaal door te nemen teneinde overbodigheden van noodzakelijkheden te scheiden. Verder weten ze door hun intelligentie eventuele fouten en onvolledigheden goed te maskeren. Blijft over het luie en intelligente type. Die moet je hebben volgens Vonhoff. De luiheid staat er voor garant dat er geen overbodig werk wordt gedaan en dankzij de intelligentie gebeurt het noodzakelijke werk dat verzet wordt ook nog goed.
Burgemeesters zijn een bijzonder soort ambtenaren. Ikzelf wou wel zo’n Vonhoff-type als burgemeester van Oldambt. Dat zou goed zijn voor de gemeente. En dat zou ook goed zijn voor mijzelf. Want het zijn niet alleen saaie ambtelijke dossiers die mij vervelen. Maar we hebben een nieuwe burgemeester en zullen het meemaken. Wat dat betreft verwelkom ik, Cora-Yfke, als nieuwe burgemeester.
Engel
