Is de politiek een kleuterklas geworden?
Het lijkt er veel op. Een klas met stampvoetende kleine kinderen die hun zin maar niet krijgen.
En ze blijven maar om het hardst krijsen. Ik wil, ik zal, ik moet.
Heel begrijpelijk dat bijna iedereen de hedendaagse politiek zo ervaart. Een optocht van soms, misschien wel doorgesnoven, clowns die van gekte niet weten hoe ze de aandacht op zich moeten vestigen. Maar het kan ook best wel anders.
Je zou als politicus misschien kunnen luisteren naar wat het volk eigenlijk wil. Het heeft immers nog steeds de naam van democratie. Toegegeven, ons land is feitelijk al lang geen democratie meer maar een worstelend staatje in de greep van doorgeschoten kapitalisme.
In alle eerlijkheid wil ik zeggen dat het basisprincipe van kapitalisme niet eens zo heel gek is. Het systeem waar we allemaal mee zijn opgegroeid heeft beslist ook z’n voordelen. Echter naarmate een kapitalistisch systeem groeit, ouder wordt, hebben we kunnen en vooral moeten, constateren dat de kloven steeds dieper en breder worden. In gewoon Nederlands: Het verschil tussen arm en rijk is totaal losgeslagen. En besef dat zelfs als je een ton op de bankrekening hebt staan je in principe nog steeds bij de armen hoort. De echte kapitalisten rekenen in miljoenen of zelfs miljarden. Dát zijn de beleidsmakers. Soms gewoon aan de voorzijde maar meestal via achterdeuren hun macht uitoefenend.
Hoe mooi is het dat zoveel media bedrijven zijn gaan fuseren? Persreuzen zijn het resultaat en worden aangestuurd door één rijk en machtig persoon. Geen wonder dus dat al het nieuws wat we krijgen voorgeschoteld al bij voorbaat gekleurd is in de kleuren die de magnaat aanspreekt. Houd de dommen dom en bespeel de slimmen. Immers de geldstroom moet gewaarborgd blijven.
Het kapitalistisch systeem wordt in stand gehouden door de werkmensen die zogenaamd onze economie draaiende houden maar in principe heel gewoon werken voor meer rijkdom en welzijn van de allerrijksten. Bij elke trede in de handel wordt een product duurder. Niet berekend in klinkende munt maar in percentages. Logisch dus dat de laatste stap bij een gelijk percentage behoorlijk wat meer munt oplevert dan bij de eerste stap. Als voorbeeld: Een product heeft een kostprijs van €100 en wordt verkocht aan een groothandelaar met 10 % winst = 110 + 21% BTW = 100+ 10=110+ 21 % =133.10. Dus… de groothandel verkoopt voor 133.10 + 10% winst + BTW.
Massa is dus nog steeds kassa. Grote kassa.
We zijn eraan gewend en weten niet beter. Of misschien juist wel de moeite waard en er toch over nadenken.
Hoe kunnen we die grote verschillen weer binnen de perken krijgen? Nou, geloof me, dat kost tijd, heel veel tijd en nog meer inspanning.
Op gemeentelijk niveau kunnen we er wel degelijk wat aan doen. Door nuchter, realistisch na te denken met als gevolg minder of geen gebruik te maken van dure externe bureaus. Dát is al een begin. Gewoon luisteren naar wat er in de gemeenschap leeft, dure investeringen uit het verleden goed onderhouden. Voet en fietspaden als voorbeeld. Ach er zijn bergen werk te verzetten. Besef het vóór je in maart het stemhokje binnenwandelt.
Eppo Boven
VCP fractieondersteuner.
