As ‘n kerel van in de twintig, ja ik heur joe alkmoal denkn,das al eem leedn …
Dat klopt inderdoad, ’t hoar begunt al oardig gries en dun te worn, mor tegenwoordig hait dat den ook bejaardenblond.
Een stuk of wat van joe waiten dat ik vrouger voaren heb, en ook nog wel as scheepskok, gaan zöge , der is mie gainaine dood goan, veur zo ver as ik wait tenminste.
Zo ook destieds, ‘n verre raise, van oet Antwerpen naar Senegal,om precies te wait’n Conakry, zuik het mor op. Ain raize van om en nabie 12 doage. De eerste machinist begon noa een dag of wat aal meer te lieke’n op Brigitte Bardot, terwail hoi zo lelijk as de nacht was. Mor doarover een volgende keer.
Mor om in Conacry te kom’n mozzen wie de loods oppikk’n in Dakar, ‘n mooie gelegnhaid om eem de stad in te goan, want hai was der nog nait.
Mit ‘n stuk of wat jongens van ’t schip eem op ’n terrasje, eem aine onder de doppe weg proost’n, en het bleef natuurlijk nait bie aine.
Het ABN kwam zeker te pas, want nait elk komt net as ik oet het hoge noord’n, mor ik sluig mie der aordig deur, veural noa een stuk of wat potjes bier. En een rondje bestel’n in ‘t Engels lukte ook wonderwel.
Bie ‘t hotel vuil mie ’t oog op steltje dei al oardig de leeftied had’n, zo ongeveer as ik nou. Ook aan de borrel.
Zoi, ’n dirntje mit ’n gebloumd jurkje aan, ’n klaid dei zug nuver aanpaaste aan de temperatuur en mit de bloumkes derop ook wel aan de omgeef.
Hoi har een aander aanzain, ’n grieze terlenka boksem en ‘n wit bezoentje mit lange mouw’n en tot overmoat van ramp ook nog hupzeeln, want aans glee hom de boksem van ’t gat oaf. Woar mien gedacht’n ofdwoalden mit het idee van: ’t oog mot zeker ook wat liek’n, want dat bin’n vast en zeker luu van staand, vuil ik het volgnde moment bienoa van ’t staule of.
De zunne was dudelijk aanwezig en muik bie mainigain de zwaitdruppels nuver in beweeg’n.
Dat dei man door ook last van har, was mie wel duudelijk, hai poeste en stende wat en inains kwam de kont van ’t stoule en de haand ging in de buutse, en daor kwam ‘n rode boern buusdouk oet, wreef zug veur de kop langs en ruip in onvervaalst grönnigs, wat ist hier ja hait.
Ik zee niks, mor den binn je zover van hoes en toch zo dichtbie, en in nam nog eem aine. Dat is mien laifde veur de Grunneger toal.
Proost op joen gezonhaid.
Jan Kenter
VCP fractie
