Waarom stoppen mensen liever hun kop in het zand?
We leven in een krankzinnige wereld als mensen hun vingers in de oren stoppen bij het horen van een onaangename waarheid. Of het gesprek snel op een prettiger onderwerp over laten gaan. Of erger, de boodschapper aanvallen en beschuldigen van complotdenken of totaal ‘van het padje af’. Waarom is dit het geval? Waarom willen mensen liever niet de waarheid horen over wat er werkelijk achter de schermen gaande is?
Er lijkt wel een tweedeling in de samenleving te zijn ontstaan: de groep ‘waarheidszoekers’ die de waarheid achter het officiële nieuws wil weten en actief op zoek gaat naar het alternatieve nieuws. En de groep ‘ontkenners’ die liever wil geloven dat al die complotten niet waar kunnen zijn, omdat het acht-uur journaal er anders wel melding van had gemaakt.
Als ingewijden deze groep ‘ontkenners’ willen informeren over de misdaden die achter de schermen plaatsvinden, raken mensen dusdanig overweldigd of ontmoedigd dat men zich liever afwendt van deze weerzinwekkende realiteit.
De varianten waarop men dit doet zijn legio. Soms geven mensen ronduit toe: “Ik weet wel dat er iets niet klopt, maar ik wil het liever niet weten want dan slaap ik niet meer.” Of een veel gehoorde respons: “Ik steek liever mijn kop in het zand.”
Maar een geliefde variant binnen de New Age-beweging is: “Ik richt me liever op positieve dingen.” Of een variant op dit thema: “Alles wat geen liefde is, is een illusie en kan ik daarom volledig negeren.”
Is het wel logisch dat men niet wil onderzoeken op welke wijze de mensheid aangevallen wordt? Bijvoorbeeld door de moedwillige vergiftiging door genetisch gemodificeerd voedsel, E-nummers en vaccinaties? Of door de verspreiding van chemtrails, waardoor allerlei schadelijke nanodeeltjes in ons lichaam terecht komen en die de gewassen op het akker aantasten? Of allerlei frauduleuze financiële praktijken door de grote bankkartels, waardoor steeds meer mensen aan de financiële afgrond komen te staan?
Ondanks dat de meeste mensen wel toegeven dat er het één en ander niet klopt, weigert de meerderheid nog steeds onder ogen te zien dat we van binnen uit worden aangevallen, door een elite waarvan we altijd gedacht hadden dat die ons zou beschermen. Dit type berichten worden dan ook hardnekkig vermeden. En als men het niet weet, hoeft men ook geen verantwoordelijkheid te nemen, want dat is de consequentie van deze denkwijze. Hoe positief is dat dan eigenlijk?
Ook cynisme is een populaire variant van vermijdingsgedrag.“Het is nu eenmaal zo en het zal altijd zo blijven.” Of met een gematigd positieve scepsis: “Misschien verbetert het wel ooit, maar dat maken wij niet meer mee.” En zo zijn er talloze varianten waarmee mensen vermijden om de harde realiteit onder ogen hoeven te zien en vooral om actie te ondernemen.
Maar lever je wel een positieve bijdrage door cynisch te zijn of door je alleen te richten op de positieve dingen? Of ben je daarmee onderdeel van het probleem? Sceptici hebben nog nooit de wereld verbeterd. Het zijn de dromers — de optimisten die niet alleen geloven dat de wereld beter kan zijn, maar ook geloven dat ze zelf invloed hebben om dit samen met anderen voor mekaar te krijgen — die altijd de wereld om hen heen verbeteren. Toch zijn er tal van redenen waarom mensen liever hun kop in het zand steken.
Mindcontrol: gehoorzamen van autoriteit
Vanaf het moment dat we geboren worden, naar school gaan en TV kijken, staan we bloot aan mindcontrol-programma’s. Vaak zijn het subliminal messages die zo subtiel zijn dat we ons niet eens van bewust zijn dat we erdoor beïnvloed worden. Een van de denkbeelden die via mindcontrol worden opgedrongen, is dat we gehoorzaam moeten zijn aan autoriteit. We krijgen het valse beeld voorgeschoteld dat deze autoriteiten onze problemen zullen oplossen. We vertrouwen daardoor volledig op de overheid.
Maar wat als deze autoriteiten zelf de grootste misdadigers blijken te zijn en onderdeel zijn van een crimineel syndicaat? En wat als de maffialeden van dit criminele syndicaat in het politieapparaat, leger en justitie zijn geïnfiltreerd? Denk maar aan Demmink, de voormalige hoogste baas van Justitie, die nooit veroordeeld zal worden binnen dit ‘rechtssysteem’. Is het dan slim om daarop te vertrouwen?
Ahankelijk van het systeem
Tegelijkertijd worden we steeds afhankelijker van de overheid en het ‘systeem’. Denk maar aan het financiële systeem. De overgrote meerderheid weet inmiddels dat banken niet meer te vertrouwen zijn, maar toch laten de meeste mensen hun geld op de bank staan. Zonder bankrekening en pinpas is het namelijk best lastig om deel te nemen aan de samenleving.
Bovendien is overal wel een subsidiepotje, een maatregel of wetsartikel voor bedacht. En we accepteren deze wetten en maatregelen vaak zonder te overwegen om deze (collectief) naast ons neer te leggen. Er zijn inmiddels zoveel wetsartikelen dat zelfs een gemiddelde jurist door de bomen het bos niet meer ziet. En voor je het weet overtreed je met een goed bedoelde actie een wet en verlies je geld, privileges of je vrijheid. Dit alles zorgt voor een passieve en inschikkelijke houding en die is opzettelijk gecreëerd.
Te druk om zich te verdiepen in het verborgen nieuws
Het valt op dat degene die zich bewust zijn van datgene dat zich achter de schermen afspeelt, minder werken of vaak zelfs helemaal niet meer deelnemen aan het arbeidsproces. Blijkbaar is er een verband tussen de beschikbare tijd voor reflectie en het toelaten van nieuwe denkbeelden en inzichten. Als we tijd hebben om na te denken, te mediteren en uit de rat-race stappen, ontdekken we blijkbaar sneller dat er dingen niet kloppen.
Daarom worden we door ‘het systeem’ heel erg bezig gehouden. De mensen die nog wel deelnemen aan het arbeidsproces, moeten belachelijk hard werken om te overleven en hun baan te behouden. Per gezin is een werkweek van 60-80 uur heel gewoon (uitgaande van tweeverdieners en het daadwerkelijk gewerkte uren). Bovendien worden we gebombardeerd met plichten, formulieren, regels, verzekeringspolissen, hypotheekpapieren, smart-phone updates, noem maar op. Om gek van te worden. Dit is een bewuste strategie van de heersende schaduwelite om onze aandacht af te leiden van datgene dat men verborgen wil houden. Bovendien gaan onze hersenen bij een overload over op de overlevingsmodus.
Angst voor de vrijheid en eigen verantwoordelijkheid
Ondertussen worden we gevangen gehouden door al deze regeltjes en controlemaatregelen. Het Stockholmsyndroom laat zien dat mensen die lang gevangen hebben gezeten, angst voor vrijheid hebben gekregen en de onzekerheid die dat met zich meebrengt. Dat is de reden dat sommige mensen geen verandering willen, hoe beroerd hun situatie ook is. De groep ‘ontkenners’ proberen daarom met man en macht hun oorspronkelijk wereldbeeld in stand te houden.
Het is echter een zinloze strijd. We staan op een keerpunt in de geschiedenis en dingen gaan met een wiskundige zekerheid radicaal veranderen. En hoe meer mensen gaan geloven in een positieve verandering en er naar gaan handelen, hoe waarschijnlijker en sneller dat deze er komt. Maar de stap om eigen verantwoordelijkheid te nemen voor de wereld waarin we leven, is een stap die veel mensen nog niet durven te zetten. Dit heeft te maken met de angst om het oude en het vertrouwde te verliezen.
We maken onszelf wijs dat we het nog best goed hebben
De verworven vrijheden en welvaart geven de illusie dat het altijd zo zal blijven. En dat is waarom de elite als een sluipmoordenaar, heel geleidelijk aan, beetje voor beetje, onze vrijheden, rechten en welvaart wegneemt. Door de apathie, inschikkelijkheid en afhankelijkheid staan we toe dat we steeds intensiever gecontroleerd worden (gebrek aan privacy, bodyscans, vingerafdrukken op paspoort en smart-phones), voor steeds meer zaken moeten betalen (milieuheffingen, stijgende energieprijs, ziektekostenpremie, etc.), steeds minder inspraak krijgen (politieke invloed verschoven naar Brussel, internationale verdragen zoals TTIP) en steeds meer budget via de staatskas moeten inleveren om wankele banken overeind te houden.
Maar hoe vanzelfsprekend is die vrijheid en welvaart eigenlijk? Als men de plannen van de elite bestudeert, weet men dat ze al ver gevorderd zijn met hun plan voor een nieuwe werelddictatuur, ook wel de New World Order genoemd. Ook is het huidige financiële systeem failliet, waarbij we collectief al 2,5 keer meer schuld hebben dan het huidige wereldwijde BNP. De kans op een financiële crash en het omvallen van banken is daarom heel reëel. We maken ons echter niet alleen wijs dat “we het nog best goed hebben”, maar ook “dat er niks radicaals gaat veranderen.”
Bang om een buitenbeentje te zijn
Ondanks dat veel mensen beseffen dat bovenstaande maatregelen niet helemaal kosher zijn, is het voor veel mensen ‘een brug te ver’ om de achterliggende complotfeiten als waarheid te accepteren. Want als men die brug overgaat komt men in de wereld van complotdenkers en aluhoedjes. Je weet wel, die types die geloven in UFO’s en buitenaardsen, stel je voor dat je daar bij gaat horen zeg! Men is bang om daardoor geïsoleerd te raken of als gek gezien te worden.
Mensen zijn namelijk kuddedieren en passen zich in de regel aan de groep aan. Ook al is het helemaal niet logisch wat deze groep doet of denkt. De meerderheid gelooft daarom nog steeds in de officiële versie van gebeurtenissen zoals 9/11, MH17 en de aanslagen in Frankrijk, om de simpele reden dat de meerderheid dat ook doet. Er komt echter wel een kentering waarbij steeds meer mensen de officiële lezing verwerpen. Daardoor bereiken we op een bepaald moment het tipping point (kantelpunt). Op het moment dat de meerderheid (51% >) gelooft in de alternatieve verklaring die voorheen werd afgedaan als complottheorie, zal de minderheid zich snel aanpassen aan de meerderheid, simpelweg omdat dit de aard is van de menselijke natuur. Dit is de reden dat er nu een media-offensief is gestart om complotdenkers belachelijk te maken, want als dit kantelpunt bereikt wordt, dan is het hek van de dam.
Wat niet weet wat niet deert
Juist toen een groot deel niet of nauwelijks op de hoogte was van de sinistere NWO-plannen, kon de elite in sneltreinvaart allerlei maatregelen doorvoeren. Nu een groter deel ontwaakt is, is het voor hen veel lastiger geworden om hun plannen uit te voeren. Het is dus een denkfout om te stellen dat je niet geschaad wordt door datgene wat je niet weet. Het informeren van mensen en delen van kennis is voor iedereen weggelegd. Onderschat dit niet, want kennis is macht.
Ten eerste moet je weten wat het probleem is, voordat je het kunt oplossen. Ten tweede kun je voorkomen om weer in de valstrikken van de elite te stappen. Als voorbeeld: iemand die snapt hoe vaccinaties vooral tégen de mensheid worden gebruikt en weet dat er allerlei schadelijke stoffen aan vaccins worden toegevoegd, of kennis heeft over virussen die in laboratoria worden gecreëerd om opzettelijk middels vaccinaties te verspreiden, zal zich niet laten vaccineren. Door kennis te nemen van de sinistere plannen van de elite zorgen we dat hun trucjes niet meer werken.
Als iedereen het spelletje van de elite doorheeft en hen niet meer steunt, valt hun kaartenhuis in elkaar. Hun machtsstructuur is namelijk gebaseerd op geheimhouding. Daarom is het zo belangrijk om de kennis over de elite en NWO te verspreiden. Ook al zijn het akelige verhalen waar je soms de rillingen van krijgt.
Gebrek aan perspectief
Mensen weten vaak niet op welke wijze men kan bijdragen aan een positieve verandering. Men maakt vaak de denkfout dat je in je eentje álle problemen moet oplossen. Maar er is op de hele wereld niet één iemand die álle problemen kan oplossen. In werkelijkheid moeten we met z’n allen allemaal een (klein) deel van het probleem oplossen. We moeten verantwoordelijkheid nemen om het goede te doen, want diep in ons hart weten we best wat goed is en wat niet. En iedereen kan in het dagelijks leven of in het werk al een verschil maken.
Door bewuste keuzes te maken als je voedsel koopt; door als advocaat een zaak om de criminele elite te beschermen te weigeren; door als soldaat niet meer mee te doen aan de oorlogsmachine; door als financieel adviseur geen woekerpolissen meer te slijten aan mensen waarvan je weet dat ze hierdoor in de financiële problemen komen; door je als arts te verdiepen in medicinale cannabis en andere alternatieve geneeswijzen, door als journalist het lef te hebben om datgene wat gebaseerd is op waarheidsvinding te publiceren ook al druist het in tegen de officiële verhaallijn.
Daarbij moeten we ons niet laten leiden door angst (verlies van baan, niet kunnen betalen van de hypotheek, bang zijn wat collega’s zullen zeggen), maar laten leiden door eigen kracht en doen wat goed en rechtvaardig is. We moeten het collectieve belang boven ons persoonlijke belang stellen en durven breken met gewoontes.
Angst voor ontreddering
Mensen zijn bang om iets onder ogen te zien waarvan ze volledig ‘van hun stuk raken’. De groep ‘ontkenners’ is daarom vooral bezig om hun geluksmomentjes veilig te stellen en verzet zich tegen alles wat hun ‘geluk’ in gevaar kan brengen. De eerste fase van ontwaken kan inderdaad behoorlijk ontwrichtend zijn; er ontstaat een diepe crisis waarbij je je hele wereldbeeld moet herzien. Maar de paradox is dat als je door deze crisis heen komt, je je sterker voelt dan ooit, waarbij je tot een kristalhelder inzicht kunt komen over wat je in dit leven te doen staat.
Helaas is het voor het grootste deel van de bevolking vooralsnog veiliger om de leugens die via de grote mediakanalen wordt verspreid te blijven geloven. Toch komt er een moment dat de dam breekt, het moment vandisclosure. Dan zal al het nieuws dat nu voor ons verborgen wordt gehouden ook via de grote mediakanalen naar buiten komen. De misdaden van de Elite, de medische fraude (bijvoorbeeld omtrent vaccinaties en kankerbestrijding), de geheim gehouden technologieën, het Secret Space Program en buitenaards leven, dat alles zal dan in een vloedgolf over ons heenkomen.
Ik benijd de onwetende groep die moedwillig hun kop in het zand steekt niet. Want als je nu al niet kunt omgaan met een paar druppels die uit de emmer overlopen, hoe ga je straks jezelf handhaven als er tijdens de disclosureeen vloedgolf aan onthullingen over je wordt uitgestort? Je hebt nu de kans om de onthullingen die via de alternatieve media naar buiten komen, beetje bij beetje tot je te nemen en in alle rust emotioneel te verwerken. Daarnaast kan deze verworven kennis je aanzetten om tot actie over te gaan..
Angst voor machteloosheid
De belangrijkste reden dat mensen de waarheid vermijden is omdat men denkt machteloos te zijn. Toch is het tegendeel het geval. De elite is in de kern een paar duizend mensen tegenover 7 miljard mensen wereldwijd. Ze worden nu nog beschermd door huurlingen en medewerkers in het systeem, maar zodra deze van kamp veranderen, wordt hun positie onhoudbaar.
Men onderschat bovendien wat een kleine bijdrage kan doen. Als wereldwijd alle mensen iets kleins ondernemen om de Elite ten val te brengen, dan is dat 7 miljard x iets kleins = iets gigantisch groots! Dus íets doen, al is het maar iets kleins, is beter dan 7 miljard keer niks doen! Het is daarbij een heerlijk gevoel om een bijdrage te kunnen leveren aan de transitie die nu plaatsvindt.
