Nij Begun…

Nij Begun…

Al eerder schreef ik tijdens meert moand dialect moand over “Nij Begun”

Een project waarin onze Groninger inwoners uit kunnen kijken naar hun Ereschuld.

In begrijpbare taal, een herstel maken aan datgene wat hen door ons kabinet is afgenomen.

Inwoners een stem geven, kinderen gelijke kansen bieden, armoede aanpakken en meer werk creëren.

Een ontwricht verleden waarvan de gevolgen heden ten dage aan velen van ons zichtbaar zijn.

Zij die het hardst geraakt zijn- door schulden, verlies en uitsluiting- dragen nog steeds de wil om vooruit te komen.

Maar als je jarenlang bent afgebroken, is opstaan alleen niet genoeg.

Dan heb je een samenleving nodig die reikt in plaats van wijst.

Nij Begun moet de mensen weer samenbrengen, aldus de sociale agenda.

De inwoners een stem geven.

Het is 1971 wanneer kameraad Engel Modderman met onder andere (mijn vader Aswin Geerdes) en vele andere strijders, op het station in Winschoten de trein opwacht met daarin een delegatie van de Tweede Kamer. “wat Engel toen in zien buutse har, dat mot hoi zult mor een keer verteln”, het glit joe deur de vingers as het stukn is.

De stem van Fre Meis zal vast oorverdovend hebben geklonken in het hotel aan de overkant, de plek waar de strijders en arbeiders eerst niet welkom waren maar na een pittige aanvaarding met de voorman, omsloegen.

Toen al in 1971 was de aanwezige deelse tweede kamer, zich er wel degelijk van bewust dat de roep om meer werkgelegenheid groot was.

Het strijdbare van destijds CPN blijft binnen de VCP zeker voortbestaan.

Als men zich afvraagt waarom?

Omdat wij als partij niet voor de inwoners staan maar met de inwoners zijn, ongeacht welke overtuiging.

De VCP denkt en werkt volgens het huidige Communisme waarin de mens centraal staat.

Kijk alleen al naar de afgelopen periodes.

Een voorbeeld daarvan is onder anderen:

MFC de Hardenberg.. Daar waar het grote deel van onze gemeenteraad voor de sluiting was, zijn wij als partij achter de inwoners blijven staan.

Sintvitusstraat: een biografie wat hoort bij Winschoten en niet verloren mag gaan aan afbraak en “neimootse”.

Van Speijkstraat: een straat waar men moest leven in natte beschimmelde woningen, ten koste van velen hun gezondheid. Groot en klein.

Stichting Peuterwerk: een door het college gevormde plan met desastreuze gevolgen. In juli van het vorig jaar heeft de VCP gewaarschuwd wat de gevolgen zouden gaan worden. De stem van de VCP was duidelijk, de getroffen groep dankbaar voor onze inzet, echter hier, “in het land der blinden eenoog koning is”.

Daarnaast nog de vele individuele problemen van inwoners waarin de VCP van betekenis is geweest als het gaat om hulpvraag. Te veel om op te noemen en uit respect en normen voor deze mensen, zullen deze niet worden genoemd.

Samen met mijn kameraden, blijf ik strijden. Zet ik mij in voor hen die ons nodig zijn.

Waarom?

Omdat het om mensen gaat. Mensen die ongevraagd voor keuzes komen te staan waar men niet om heeft gevraagd. Men moet een weg in slaan waar geen uitzicht in zit.

De broederschap tussen Jan, Engel, onze fractieondersteuners en ondergetekende, maakt ons sterk.

En ja, soms drijft het ons tot dingen waar men aan de andere kant van schrikt.

Dat mag, maar we doen het voor een menselijk en leefbaar bestaan.

Een wijze communist riep eens: aarmoude liedn dat is gaan keuze, hulpe baidn wel.

Daarvoor slaan wij graag voor u, indien nodig, met de vuist op de tafel, om te komen tot het juiste resultaat.

Mit mekoar aine, woar leevm gain liedn heurt te weezn…..

Namens de VCP

Gea Geerdes