De maand van terugblikken en van vooruitkijken. Dat terugblikken was altijd wel leuk en aardig omdat we veel jaren hebben gekend die het terugblikken best wel waard waren. Helaas is dat vanaf 2020 nogal veranderd.
Het is veel meer mensen duidelijk geworden dat we in een land leven welke langzaam maar zeker is afgebroken door verkeerd beleid in Den Haag met als gevolg verkeerd beleid in de treden daaronder. We hebben geleerd dat we moeten dealen met andere culturen. Gasten welke niet door ons zijn uitgenodigd moeten we binnenlaten.
Ook hebben we geleerd dat we als onderdeel van “Brussel” enorme sommen geld moeten bijdragen aan een droom van een aantal kapitalisten. We hebben moeten leren dat alle vorige generaties het totaal fout hebben gedaan met betrekking tot het milieu en klimaat. Ja, we hebben inderdaad veel moeten leren. Gelukkig is er nog steeds een verschil tussen “moeten leren” en “willen of kunnen begrijpen”.
Op zich is er niets mis met het feit dat landen in Europa elkaar economisch steunen. Het vroegere EEG verband tussen de landen was prima. Elk land moest de eigen broek ophouden en mocht profiteren van kennis van de andere landen. Dát ging goed maar helaas als iets goed gaat moet het beter en meer worden. De bodem werd uit de put geslagen. Sterke landen betalen zich nu scheel voor landen die eigen broek niet kunnen of vaak willen ophouden. Onze eigen identiteit werd te gribbel grabbel gegooid. Slechts een paar mega rijken profiteren daarvan en het klootjesvolk mag de rekening betalen
De gehele afgelopen week stond de opvang in Ter Apel ter discussie. Er worden oproepen gedaan naar provincies en gemeenten om hun deuren nog verder open te zetten voor andere culturen. Culturen die in de verste verte niets met de Nederlandse cultuur te maken hebben. Een streven waar nooit iemand als winnaar uit de bus zal komen. Logisch dat de nieuwelingen zich hier niet thuis voelen, logisch dat de Nederlander een keer klaar is met alleen maar geven. De onbalans groeit en blijft voorlopig groeien. Hardwerkende Nederlanders gaan naar de voedselbank, ontzeggen zich noodgedwongen tandzorg en betalen de hoofdprijs voor zorg.
Onze gasten verblijven in een hotel, hebben gratis vervoer, gratis zorg en als dank bieden ze crimineel gedrag aan. Ik misgun niemand, ook de gasten niet, zorg, eten, warmte, veiligheid, bed en dak. Wel wil ik dan een betere verdeling zien. Er zijn geen woningen beschikbaar, de eerste behoefte in feite, het resultaat is dan meteen duidelijk. Stop! Maak eigen land eerst op orde. Je kunt de buurvrouw geen suiker lenen als je het zelf niet hebt. Klinkt dat hard of cru? Nee, natuurlijk niet, het is nuchter en realistisch. Als de rek eruit is, is het over en sluiten. Ik ben absoluut niet tegen de helpende hand bieden. Maar laten we echt goede hulp bieden door die mensen in eigen omgeving, in eigen cultuur te ondersteunen.
Je kunt een arme sloeber best een vis geven zodat ie kan eten maar beter geef je hem een hengel en leert hem vissen. Pas dan kan hij elke dag eten. Je zou ook kunnen beginnen om de mondiale wapenindustrie een halt toe te roepen en deze om zetten in productie voor landbouwsystemen voor irrigatie en landbewerking. Als er geen wapens meer zijn zal er ook geen oorlog zijn. Als er voldoende eten is zal de wens om oorlog te voeren behoorlijk verminderen. Het systeem wat de mensheid in zijn bestaan heeft ontwikkeld deugt niet. Oorlogen kennen we al uit de oudheid. De Romeinen, de Noormannen van ver voor Christus tot nu het Midden Oosten, Oekraïne en de burgeroorlogen in Afrika. Typerend is dat het altijd om godsdienst en of macht gaat. Nee, het systeem deugd voor geen meter. Dat moet anders.
Fijne zondag.
Eppo Boven
fractieondersteuner VCP fractie
