Geschreven door Ralph Weber: Opstappen als wethouder is een traditie!
Als er één wethouder opstapt dan is er sprake van een incident. Stapt er een tweede wethouder op; dan is er mogelijk sprake van toeval. Stapt er een derde wethouder op; dan is er sprake van een patroon. Maar wat nou als er zich in een tijdsbestek van 10 jaar de jongste watergemeente van Nederland zijn er een 6e wethouder opstapt…? Dan is er sprake van een: ‘politieke chaos!’ In de Tweede Kamer zie je het al bij verschillende kleine politieke partijen. Men gunt elkaar het licht in de ogen niet en vechten elkaar de partij uit door interne conflicten en gekrenkte ego’s. In het politieke wereldje van de gemeente Oldambt, waar opstappen als wethouder binnen de zittingstermijn een traditie is, is dat niet veel anders.
Het is natuurlijk logisch als je een goede baan elders kan krijgen en je pensioen nog lang en breed niet in zicht is, is bouwen aan je carrière een levensdoel. Meer werkervaring vraagt meestal om een hogere schaal en salaris, meer status en meer verantwoordelijkheid. En laten we wel wezen. Wethouder zijn in de gemeente Oldambt is en blijft onder de sterfhuisconstructie genaamd Halte 7 een wereldbaan. Veel Nederlandse gemeenten vragen zich ten tijde van crisis af of ze de financiële begroting wel op orde krijgen dit kalenderjaar, want voor veel gemeenten in Nederland is deze crisis domweg een kostenpost teveel.
Het mooie aan de gemeente Oldambt is dat de gemeente Oldambt een absolute ervaringsdeskundige is op het gebied van niet sluitende begrotingen, want de begrotingen zijn al jaren niet op orde in de jongste watergemeente van Nederland. Cijfers waarvan je het schaamrood op de kaken komt te staan. Allemaal geen positieve feiten. Andere gemeenten in Nederland kunnen daarom het beste de gemeente Oldambt als voorbeeld nemen; ‘Hoe om te gaan met een nagenoeg slechte financiële huishouding!’ Zo heeft de gemeente Oldambt zijn eigen crisis in de vorm van ‘Halte 7’ gecreëerd. Een crisis die nog minimaal gaat duren tot de komende gemeenteraadsverkiezingen van woensdag 16 maart 2022.
Zo zijn er mooie politieke doch ook interessante gelijkenissen te trekken tussen de wantoestanden in de Tweede Kamer enerzijds en de coalitie Halte 7 anderzijds. Waar Henk Krol zijn eigen zetel meenam en verder gaat met de Partij voor de Toekomst – een partij waar je ‘nu’ niks aan hebt aldus Wim Daniëls – flikte gemeenteraadslid Geert Kluiter al in december 2019 hetzelfde kunstje door ordinair zijn zetel mee te nemen en als eenmansfractie verder te gaan. Of zoals het netjes in de media werd geformuleerd: ‘Geert Kluiter heeft zich afgesplitst van de Partij van de Arbeid.’ Het woord ‘afgesplitst’ is in politieke context veelal een net woord voor zetelroof en niks meer dan dat. De goedwillende kiezers schieten hier overigens vrij weinig tot niks mee op, want sinds deze zetelroof hebben de goedwillende kiezers van Geert Kluiter en zijn eenmansfractie niks meer vernomen.
Zo viel mijn oog op een artikel waarin stond dat wethouder Laura Broekhuizen opstapt als wethouder. ‘Het is ook een ware traditie dat opstappen. Om moedeloos van te worden. Waar hebben de mensen in het Oldambt dit toch allemaal aan te danken?’ Wanneer is er nou eens een wethouder die zijn volledige termijn uitzit en komt met fatsoenlijke plannen om op de eerste plaats het Oldambt in een rustig vaarwater te krijgen? Tot op heden is dat nog steeds niet gelukt en dat is zo jammer van het mooiste gebied van Nederland. Die gelukkig niet ernstig wordt geteisterd door het coronavirus, maar wel door opstappende wethouders die hun ‘klus’ niet afmaken, een eenmansfractie waar je niks meer van hoort en coalitie luisterend naar de naam Halte 7. Een ‘Halte’ die in 7 sloten tegelijk loopt. Raar maar waar.
