Wat eens zo mooi was…..
Velen van u zullen het nog weten.
Onze winkelstraat, een leuk dagje uit op een mooie droge of zonnige dag.
Met de fiets was je op steenworp afstand om een bezoekje te kunnen brengen aan je favoriete winkel, of die heerlijke versnapering op 1 van de terrasjes die onze winkelstraat bezat.
Naast de Blokker kon je voor een habbekras je fiets laten stallen in de destijds gebouwde fietsenstalling.
Een vriendelijke bewaker begroette je en met in je achterhoofd de woorden die hij nariep : “beste hè en succes mit winkeln”, ging je de straat in.
Zelfs een toiletbezoek was hier de mogelijkheid, om maar niet gelijk noodgedwongen in een winkel toevlucht te moeten zoeken. Sociale contacten en veiligheid ten aanzien van mogelijke diefstal, de aspecten waar zeker veel gebruik van werd gemaakt.
Echter in onze huidige tijd zijn het slechts herinneringen. Het pand is er nog, onbemand en onbewaakt!
Net als u dwarrelen er veel vragen door mijn hoofd. Waarom moest dit sluiten?
Waarom moet men nu vragen in een winkel of men naar het toilet mag? De destijdse antwoorden van: dan koop je ergens maar een kop koffie zodat je kunt toiletteren. Typisch een antwoord vanuit een verantwoordelijk college.
Waar staat het aangegeven dat de gemeente afspraken heeft met panden dat het bezoeken van een toilet mogelijk is? Denkt men niet aan de groep mensen die zonder toilet garantie niet eens een poging durven te nemen om het centrum te bezoeken.
Waarom een zo mooi alternatief verloren laten gaan aan leegstand terwijl de vraag vanuit de inwoners groot is? Angst voor de zelfverrijking van iemands anders z’n( elektrische )fiets is groot, heel groot.
Het college wil alles toch weer zo aantrekkelijk mogelijk maken voor onze inwoners? Waarom word er geen startbasis gelegd aan dit o zo mooie traject wat destijds zo in trek was.
Een aantal vaste dagen in de week met mogelijkheden tot uitbreiding wanneer positief resultaat zichtbaar is. Het plan was er, mogelijkheden zijn er en mankracht kan in onze ogen gerealiseerd worden binnen de gemeente.
Onze inwoners zijn klaar met de woorden: hier is geen geld voor. Met de juiste blik, zeker wat betreft de financiële kant, kan dit gerealiseerd worden. Het stimuleren van koopkracht bij onze inwoners begint bij de basis.
Faciliteren in hetgeen waar vraag naar is, mogelijkheden aanpakken die reeds aanwezig zijn.
Gea Geerdes
