Hè hè, de feestmaand is nu echt afgelopen en het normale leven gaat weer beginnen. We gaan op naar carnaval, Pasen en Pinksteren, wat nog steeds niet op één dag valt, en zo hier en daar een snipperdag. Het allermooist is nog wel dat we richting voorjaar gaan, met wat aangenamere temperaturen en wat zon.
Ook de politieke carrousel komt weer tot leven. Het belangrijkste is wel of de formatie wel of niet gaat lukken. De verwachtingen van het beoogd Kabinet zijn hoog maar laat je maar niet blij maken met een dooie mus. Ondanks een veranderde Kamermeerderheid is er nog maar weinig te merken van verandering. De belangrijkste media lallen nog steeds het oude liedje en hebben nog steeds geen enkele vorm van veranderende kritiek laten zien. Heel misschien zou het een stilte voor de storm kunnen zijn maar geloven doe ik dat niet echt.
Een nieuw jaar is begonnen met veel nieuws over de 2 belangrijke oorlogen; Gaza en Oekraïne. Een nieuw jaar welke begint met dood en verderf en daarbij opmerkend dat er nog veel dreigingen zijn. Noord Korea slijpt de messen, China blijft vriendelijk knikken maar gaat ondertussen wel z’n eigen weg en Rusland is 24 uur per dag bezig met productie van oorlogsmaterieel. Niet echt een nieuwjaar met veel hoop maar wel met toenemende vrees. Het maakt zo duidelijk dat doorgeschoten overtuigingen niet goed zijn voor de burgers.
Overtuigingen die deels ook samenhangen met de verschillende culturen. Het communisme zou in beginsel goed moeten zijn voor alle burgers. Meer gelijkheid. Echter hoe moet dit nog uitgelegd worden met de wetenschap dat de in die landen woonachtige oligarchen niet rijk zijn maar stinkend rijk. Miljardairs, zeg maar. Hoe hebben ze dit geld verdiend of verkregen? Juust, ook over de ruggen van anderen. Doorgeschoten dus.
Ook het kapitalistisch systeem is totaal doorgeschoten. Het neoliberalisme, in ons land, in stand gehouden door Rutte en de zijnen, heeft ons immers ook geleerd dat er in feite maar een slordige 1 procent tot de allerrijksten behoort en de rest simpelweg onder de noemer gepeupel valt. Ja, ook die snelle jongen in z’n electrokarretje uit die nieuwe 2 onder één kapper. Om kort te gaan; als je geen deelgenoot bent van het WEF val je onder het gepeupel en ben je een melkkoe van die paar groten. Geen enkele reden dus om zelfvoldaan de grote wereld in te kijken en je narcisme en egoïsme ten toon te stellen.
En toch, hoe vreemd misschien wel, is het opvallend dat ook een (groot) deel van onze provinciale en gemeentelijke politici er vanuit gaan dat ze zeker bij die groten der aarde horen. De verbinding met de burger is ver te zoeken. Een eigen wedstrijdje spelend in het pluche der gepeupel. Dagelijks zie ik zielige vertoningen voorbij komen. Als slangen kronkelend rond de problemen maar geen beslissingen nemend. Niet vooruit stuwend maar voor zich uitschuivend proberen ze hun 4 jaar vol te maken. Onwetend wat er werkelijk speelt in hun “vak”gebied. En nu ik dit schrijf begrijp ik opeens waarom het zo moeilijk is om vakmensen te krijgen.
We kunnen in eigen gemeente constateren dat er weer een aantal zaken de pijp aan Maarten hebben gegeven. Een mooie uitgaansgelegenheid aan het Marktplein heeft per 1 januari z’n deuren gesloten. Ja hoor, de tijden veranderen. Dat moet je natuurlijk wel willen begrijpen. Heel misschien is het noodzakelijk om te erkennen dat we erbij staan en er naar kijken. Laten we maar een extern bureau inhuren om een onderzoek te doen. Ja tuurlijk, dát is vast de oplossing.
Welterusten, meneer de politicus.
Fijne zondag.
Eppo Boven
fractieondersteuner VCP fractie Oldambt
