En weer een maffe week; En we dachten dat het niet gekker kon. Stapje voor stapje wordt het steeds gekker. Veeartsen gaan regeren, politici blaten en vliegen elkaar respectloos in de haren, formeren eindeloos en blijven gewoon demissionair met ogenschijnlijk een vrijbrief voor het maken van wetten en regels.
Een scenario die 20 jaar geleden lachend naar het rijk der fabelen zou worden verwezen. Maar het is de trieste waarheid geworden. Er wordt wereldwijd gesproken over gezondheid zonder dat er een cent in de gezondheidszorg wordt geïnvesteerd. Geen hogere lonen, geen capaciteitsuitbreiding. Nul euro. Dat terwijl er miljoenen, miljarden, worden uitgegeven aan regeltjesvorming en controle daarop. Dát terwijl in één adem wordt gesteld dat de (horeca)ondernemer primair verantwoordelijk zou moeten zijn voor controle.
Hoeveel gaat het de ondernemer kosten? Veel! En dat moet worden terugverdiend. Tel daarbij de steeds duurder wordende productie-, vervoers- en energiekosten bij op. Het leven gaat dus onbetaalbaar worden voor de ondernemer maar ook voor de klant. Natuurlijk is het niet alleen de horeca maar ook de detailhandel die deze kosten moet doorberekenen. Het komt allemaal, per saldo, uit de portemonnee van de gewone burger.
De basis van verschil in welzijn, weelde en armoede, is gelegd. Immers de “top” zal geen percentage inleveren, slechts doorberekenen is hier het credo. De burger kan niets doorberekenen. Alleen interen op gespaarde gelden, goederen en zo mogelijk wat luxe. Het is een schoolvoorbeeld van doorgeschoten kapitalisme. De tweedeling op het gebied van welvaart en welzijn wordt hiermee alleen maar groter. Alsof er nog niet genoeg tweedeling is, veroorzaakt door indoctrinatie en angst. Elke dag weer lees je over de korte lontjes mentaliteit, voetbalhooligans, demonstraties, verkeersruzies, onvrede overal.
Een brede voorstelling van feiten die eigenlijk niet de burger aan te rekenen zijn. Het is slechts een signaal dat er iets goed fout zit. Fundamenteel fout. Zo fout dat we het allang niet meer kunnen oplossen met leuke plaatjes op facebook. Met hartjes bij elk berichtje. De onvrede niet alleen maar ook ongeloof zit diep. Dat dít in ons land kan gebeuren. En toch laten we het toe,…….blijkbaar.
Misschien moeten we ons roeren. Proberen ergens een begin te maken van verbetering. Ja, al bijna 2 jaar roep ik dat het niet goed gaat. Ik ben (eindelijk) opgestaan om dat roepen proberen om te zetten in daden. Hoe nietig het ook mag zijn of klinken. Ik heb besloten om iets met politiek te doen. Een poging te doen om een stukje van de gevestigde orde af te knabbelen. Er komen dan keuzes voorbij.
Aansluiten bij een partij of zelf een partij op richten? Heel veel van mijn ideeën kon ik terug vinden bij de VCP. Een gemeentelijke partij met een brede visie. En dáár heb ik voor gekozen. Natuurlijk brengt dit een lange leerweg met zich mee. Voor veel mensen is politiek iets schimmigs. We staan er soms zo ver vanaf. Vooroordelen. Maar vergis je niet. Ondanks dat de gemeenten afhankelijk zijn van landelijke regels en wetten is er binnen de kaders van de gemeente ook heel veel te doen en te beleven. En dát maakt het bijzonder.
Ik wil voor realistische keuzes gaan. Oplossingen zoeken. Mensen die het moeilijk hebben helpen, geen belastinggeld over de balk smijten. Gewoon een greep uit gemeentelijke problemen. Ik zag al lange tijd dat er veel mis ging. Nu ik actief bezig ben word ik ook geconfronteerd met andere problemen binnen de gemeente, problemen waar je niet zo één, twee, drie bij stilstaat.
Energie is van groot belang, echte armoede, verslaving, zorg in de breedste zin van het woord, het is allemaal voor de gemeente. Heel vroeger werd de gemeenteraad samengesteld uit de notabelen van het dorp of stad. Een elitaire kliek. De burgermeester en de schepenen. Succesvolle ondernemers zonder oog te hebben voor de arbeiders.
Gelukkig is dit veranderd. Ook de “gewone” man/vrouw mag meedoen. Ja, ik ga dat proberen, niet alleen, maar samen met een fijne club mensen die durven te krabben waar het jeukt. Dät is waar de VCP voor staat. Het moet anders, het kan anders. Fijne zondag. – leef je leven – Kijk kritisch.
Ik doe het niet voor mezelf. Ik doe het voor de toekomst van onze opvolgers. Dat is onomkeerbaar.
Eppo Boven nummer 6 op de kandidatenlijst van de VCP (Oldambt)
