Op 7 mei 1998 werd de eerste grondaankoop van Blauwe Stad gedaan. En als we Wim Haaskens en Jan Timmer mogen geloven zijn de beide heren nog steeds trots. De Blauwe Stad heeft een prachtig meer gekregen, havens, stranden en prachtige statige villa´s.
Wie door de Blauwe Stad loopt ziet dat er inderdaad prachtige villa´s staan. De ene is nog mooier dan het andere. Volgens Jan Timmer had het Oldambtmeer wel drie keer zo groot gemogen. Maar dat feest ging niet door. Net zomin dat het doorging om allemaal eilandjes te maken met daarop de duurste huizen. Dit gesmede plan stierf een stille dood. Alhoewel het wel gepast was geweest. Als je allemaal eilandjes maakt met daarop de duurste huizen streef je een soort Griekenland na.
Dat land bestaat ook uit tal van eilanden met daarop steden en dorpen. Griekenland is één van de armste landen van Europa en moet het hebben van het toerisme. Oldambt daarentegen is één van de armste gemeentes van het noorden. Een niet zo mooie vergelijking maar wel eentje om over na te denken. Maar nadenken is kennelijk vrij lastig in de gemeente Oldambt. Waarom nadenken zo lastig is in het Oldambt komt doordat de bestuurders in het Oldambt zich vele malen stoten aan dezelfde steen. Iedereen kent het spreekwoord: ‘een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen!’ In het Oldambt doet men dat wel.
Het meest simpelste voorbeeld is Het Cultuurhuis wat duurder uitviel dan begroot. Je zou dan denken dat met de huidige negatieve begroting men eerst de hand stevig op de knip houdt. Ofwel geen dure investeringen in projecten zoals de komst van een nieuw gemeentehuis. De focus, beleid en koers zal eerder moeten liggen op een jaar financieel gezond afsluiten met een sluitende en pakkende begroting. Waar niet alleen de gemeente Oldambt maar ook de inwoners wel bij varen.
Echter zit, ook na de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart, de huidige gevestigde orde zo niet in elkaar. Het is nog steeds een chaos. En op politiek niveau is de gemeente Oldambt met wel geteld 5 eenmansfracties nog nooit zo versplintert geweest al nu.
In het Oldambt is het een komen en gaan van wethouders. Opvallend is dat hierop één persoon een uitzondering maakt. En dat is Erich Wünker van de VVD. Die blijft linksom of rechtsom op het pluche zitten, maar heeft zijn langste tijd hoogstwaarschijnlijk gehad. Zijn partij heeft namelijk verloren tijdens de afgelopen verkiezingen en op het pluche blijven zitten zal ongeloofwaardig zijn.
De inwoners van de gemeente Oldambt hebben terecht geen vertrouwen meer in partijen als VVD en SP zo bleek uit de verkiezingsuitslag. Wat dat betreft doet wethouder Erich Wünker (VVD) er verstandig aan zich terughoudend op te stellen omtrent het controversiële plan voor de bouw van een nieuw gemeentehuis.
Alles ziet er voor het oog mooi uit. Wim Haaskens en Jan Timmer zijn er vandaag de dag nog steeds trots op wat zij met het Oldambt hebben gedaan door de Blauwe Stad door te laten gaan. Maar beide heren ligger er geen seconde wakker van dat ze het mooiste gebied van Nederland niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk onder water hebben gezet.
De economische gevolgen zijn catastrofaal en informeel is de gemeente Oldambt in pak hem 18 jaar tijd afgestevend naar een artikel 12-status. De Blauwe Stad ziet er voor het oog prachtig mooi uit. Maar er is ook een andere kant. Kijk niet alleen naar de Blauwe Stad, maar ook naar de dorpskernen eromheen. Het is er in die 18 jaar niet mooier op geworden. Wim Haaskens had beter na zijn voormalig werkgever moeten luisteren. Het ministerie zag geen heil in de Blauwe Stad, maar op het provinciehuis dacht men helaas anders. Met alle gevolgen van dien.
Daarnaast schuilt er een ander probleem aan de Blauwe Stad. En dat probleem is segregatie. Blauwe Stad is alleen voor mensen met een dikke portemonnee. Voor slimme gladde ondernemers en mensen met een hoge afgeronde opleiding. Mensen met een smalle beurs of uitkering hebben in de Blauwe Stad niets te zoeken, maar betalen indirect wel aan alles mee. De kloof tussen arm en rijk is in het Oldambt zichtbaar aanwezig.
Het is toch een giller. Waar men pronkt met statige villa’s in de Blauwe Stad en een brug genoemd naar wijlen burgervader Pieter Smit. Vergeet men dat er zeecontainers nodig waren om het puin op te vangen van verpauperde panden in de binnenstad van Winschoten. En staat het onkruid op de gemeentelijke begraafplaatsen huizenhoog, omdat er geen geld is voor fatsoenlijke groenvoorziening. Een aanfluiting van jewelste die men liever zo snel als mogelijk vergeet.
Natuurlijk is een nieuw gemeentehuis noodzakelijk. Maar een gemeentehuis bouwen op drijfzand schiet niemand iets mee op. Je krijgt dan dezelfde ellende als met Het Cultuurhuis. De kosten vallen hoger uit dan begroot en voor een gemeente die geen vet op de botten heeft kan men zo’n tweede financieel debacle niet permitteren. Dat de gemeente Oldambt ervaringsdeskundige is op dat gebied moge duidelijk zijn, maar op die ervaring kan je beter niet teren laat staan beleid voeren. De huidige gevestigde orde is dat wel van plan.
Luisteren wil men niet en trekt geen leer uit het verleden. De rijken in de Blauwe Stad lachen erom. Zij kunnen het betalen. Maar de armen in de dorpskernen eromheen huilen. En de armen zijn helaas nog altijd in de meerderheid in de gemeente Oldambt.
Geschreven: Ralph Weber
