Kerst en oud en nieuw zijn nu officieel vergeten. We kijken al voorzichtig richting voorjaar. De sneeuwklokjes en de eerste krokussen kijken al met frisse blik de wereld in. Het betekend nieuw leven.
Ook het politiek landschap kleurt tijdelijk even bont. Bijna vrolijk. Er staan verkiezingen voor de deur en dus is de tijd van beloftes weer aangebroken. Een enkele belofte zal nagekomen worden maar de meeste schone beloftes zullen ongetwijfeld in het vergeetboekje komen. Ach, we kennen dat, veranderende omstandigheden, heet dat. Laten we vóór we de rode potlood ter hand nemen voor alle zekerheid even terugblikken naar wat is geweest. Voor velen van ons is de conclusie dan: Wáár moet ik in godsnaam nog op stemmen? Zijn er überhaupt nog partijen in ons land die enig bemoeienis laten zien met wat er werkelijk speelt? Elke partij, elk partijlid, is bezig met zichzelf. Hoe kan ik mij het best profileren?
Een samensmelting van 2 linkse partijen die eigenlijk helemaal niet meer links zijn. PvdA en Gl zoeken elkaar. Niet zomaar. Ze willen een links blok vormen om stemmen te trekken, weg te trekken bij andere partijen. Groen Links eens ontstaan uit een samenraapsel van diverse kleinere toen nog met recht, linkse partijen als CPN, PSP, PPR en EVP. Het resultaat is duidelijk. Er is niets overgebleven van de idealen van deze partijen. Het pacifistisch ideaal van de PSP is teniet gedaan. Eeuwig zonde. De oude partijen bestaan niet meer en zijn vervangen door een wapperende klimaat neutrale, tanks weggevende, zichzelf vastplakkende organisatie die van links naar het midden is gekropen.
Politiek lijkt zo langzamerhand een zichzelf bezig houdende organisatie. Maatpakken en galajurken die dagelijks bezig zijn de pot te verteren welke dagelijks door de burger wordt gevuld. En dat vullen gaat goed. Het is geen vrijwillige bijdrage wat wij aan de staatskas leveren maar een soort dwangsom om te mogen leven. Nou, liever nog; om te mogen ademen. Leven zoals we graag willen zit er allang niet meer in. Dát is ons al afgenomen.
Misschien is het zoeken naar lichtpunten een betere tijdverdrijf. Hoop houden op betere, andere tijden. Soms lukt dat. Probeer een vergeten dialoog weer leven in te blazen. Gewoon weer wat terug in de tijd. Een paar maanden, een paar jaar of vele decennia. Misschien is het tijd om al die eigen bubbeltjes door te prikken en wat socialer te leven. Elkaar weer de ruimte geven die we allemaal best wel nodig hebben.
En misschien een toekomst met nog veel meer lichtpuntjes. Nu de mens gedegradeerd is tot insecteneter zullen er straks ook wel vuurvliegjes in ons eten worden verwerkt. Ook in donkere tijden zul je dan je bord met eten kunnen vinden. Vroeger waren insecteneters een apart hoofdstuk in de biologie boeken. Kikkers, padden, mollen enz. Ook maden en wormen zijn uitstekende voedingsmiddelen voor de mens, zo moeten we geloven. Ja, het zal wel. Ik houd me toch liever vast aan het idee dat een mens een omnivoor is en derhalve alles mag eten.
Een enorme biefstuk met uien, champignons en paprika of een schnitzel ter grote van een deurmat geeft mij wat meer vertrouwen in de kok. Wat patat of gebakken aardappeltjes erbij en ik ben klaar. En wat te denken van een sateetje van de varkenshaas met wat toast en of een handvol kroepoek met daarbij een vers getapt glas Grolsch?
Ik wens de krekeleters alvast smakelijk eten. Ik heb er respect voor. Ondertussen neem ik wel een “Kirsch-toetje” ofzo.
Fijne zondag.
