Opvallend vaak hoor of zie ik berichten over jongeren die op de één of andere manier ontspoort zijn. Elke dag is het wel raak. En dat zijn dan alleen de voorvallen die het nieuws halen. Niet zomaar een slag verkopen en een half uur later elkaar een hand geven. Nee, dat is blijkbaar uit de mode. We kunnen praten over gevallen welke niet zouden misstaan in een Amerikaanse misdaadserie. Slaan, schoppen, kopstoten en jawel messen en vuurwapens.
Ons land is een smeltkroes van culturen geworden en het blijkt dat juist dát niet zo goed samengaat. Er ontstaat wrevel veroorzaakt door eigen armoede en het grote verschil in behandeling. Nu de inflatie hoogtij viert, ouders volop moeten werken om het hoofd boven water te houden, zitten de jongeren (kinderen) maar al te vaak zonder thuiskomst als ze uit school komen.
Geen verhaal kwijt kunnen, geen kop thee met een koekje of een broodje maar een papiertje op tafel met het verzoek om nog even te stofzuigen. Het resultaat is dat grote groepen jongeren elkaar opzoeken en hun ontevredenheid met elkaar delen. Geen ouderlijk toezicht en misschien wel geen ouderlijk inzicht. In het beste geval wordt er ergens op een veldje een balletje getrapt maar leuker is het om het centrum in te gaan. Natuurlijk moet je wel stoer doen, je laten gelden als zeer ervaren mens. Jij weet met je 12 / 13 jaar immers hoe de wereld werkt.
En werkelijk niemand die zich er verder om bekommert. De ouders zijn aan het premie-jagen en passanten maken wel een omweg. In de meeste gevallen ook druk met zeer interessante dingen. Hoeveel volwassenen / ouderen zijn er die es een keer “Moi jongens” roepen en een geintje maken? Misschien is het al zover dat het vertrouwen van grote groepen jongeren al zodanig beschadigd is dat zelfs dát al niet meer kan. Een antwoord als: “Heb je een probleem, man?” is dan ook niet meer vreemd.
Ik zit hier zomaar es even te schrijven en zit me realiseren dat ik eigenlijk schrijf over de teloorgang van een complete natie. Nee, het is nog groter. De hele wereld is onderweg om naar z’n mallemoer te gaan. De main-stream-media zal het wel niet mogen laten zien maar er zijn volop sites waar de wereldse onvrede wel is te zien. Hoe handhavers als politie en soms zelfs leger met harde hand moeten ingrijpen om betogingen de kop in te drukken. De meeste mensen wíllen het niet zien, durven er niet op te reageren, willen de schijn hoog houden dat het allemaal wel meevalt.
Struisvogel politiek heet dat. Je kop in het zand steken. Bang voor alles wat niet voldoet aan pastel kleurige plaatjes en bang dat buurvrouw of collega schande spreekt van je emotie. Maar je emotie tonen is niet zwak, het toont juist aan dat je wakker en alert bent op dingen die niet in onze of jouw cultuur of aard passen.
Het is dikke prima om andere, elkaars, culturen te respecteren. Iets waar ik volledig achter sta. Een voorwaarde is dan wel dat die culturen volledig een eigen weg kunnen volgen, zonder elkaar iets op te dringen. In Nederland moeten we het juist andersom zien. Een rare visie. Het gaat dan niet alleen over verschillende nationaliteiten maar ook onderling. Als er in een gemeenschap van 1000 mensen er maar één iemand klaagt moeten 999 zich aanpassen. Dát in een land waarin democratie wordt uitgedragen als een ultiem middel van bestuur.
Die democratie die ogenschijnlijk zo hoog in het vaandel staat in ons klein landje is allang niet meer. De gedachtegang wordt nu bepaald door machtshebbers die zich voordoen als vredelievende schapen maar in werkelijkheid heel gewoon boze wolven zijn. Een elitaire groep die geen gelijk krijgt maar gelijk koopt of afdwingt. Zolang je volgzaam bent, je kop in het zand steekt, niet kritisch bent, tja, dan wens ik je veel succes voor jou maar zeker voor je kinderen of kleinkinderen.
Ze zullen het nodig zijn. Hoogste tijd voor een S.O.S.
Fijne zonnige zondag.
Eppo Boven
