Het gaat snel, hé?

Een week is bijna niet meer als even met je ogen knipperen. De afgelopen week was een gebroken week met Hemelvaartsdag erbij. Ja, zo’n week lijkt nóg sneller voorbij te zijn. Niet om je te klieren maar morgen is het lang weekend alweer geschiedenis.

Ik had het vorige week over de problematiek met jongeren en wat scherts mijn verbazing? Een wethouder op de televisie die ook over deze problemen praat. Niet alleen maar praten maar ook een toezegging voor 3 kwart miljoen euro om de problemen aan te pakken. Werkelijk een goed begin maar het kost natuurlijk weer heel veel gemeenschapsgeld.

Mijn probleem ligt nog niet zozeer in de vrijgemaakte gelden maar anderzijds vraag ik me af of het genoeg is in een tijd waar alleen maar duurbetaalde gasten het werk mogen doen. We spreken over mensen met minimaal een HBO opleiding die de problemen wel even gaan oplossen. En echt hoor, dan gaan mij de haren alweer overeind staan. Al bij voorbaat is dan duidelijk dat de brug tussen de jongeren, en de taal die ze spreken, en de afgestudeerden weer enorm lang en smal is. Maar akkoord, er moet natuurlijk ergens een begin zijn. Toch zou ik eerder kiezen voor mensen die bekend zijn op en in de straat, die dus de straattaal verstaan en spreken, om de gesprekken in gang te zetten. Een veel bredere basis leggen om de problemen op te lossen. Ik ben er van overtuigd dat niet de probleemjongeren het probleem zijn maar het milieu waarin ze opgroeien veel meer het probleem is.

De inflatie, of mogen we al graai-flatie zeggen? Armoede, met als gevolg honger? De afstand tussen politie en publiek? Bezuinigingen? Egoïsme? Diversiteit in culturen? Gevolgen van de lockdown’s ?

Zomaar wat woorden en kreten die er mogelijk wat toe doen. Wie zijn de aanstichters van de bovenstaande kreten? Precies, de beleidsmakers (primair) in Den Haag en (secundair) op alle lagere niveaus van onze politiek. In de nieuwe democratie die Nederland rijk is, is totaal geen oor meer voor het geluid van de burger maar alleen nog eigen roem wat telt. Voor elke verkiezing horen we weer de mooiste verhalen, de beste beloftes en na sluiting van de stembussen is het vergeten. We wéten dat al zo lang maar steeds weer zijn we goedgelovig. Simpelweg; We trappen er in.

Het zou goed zijn om veranderingen ten gunste van de burger door te voeren. Gewoon weer gehoord worden. Een brede basis voor verbeteringen. Wat er nu gebeurt met allerlei pilots en prikacties is gelijk aan één wagon van die oude trein op te knappen. Die wagon moet een paradepaardje worden. Ik ben bang dat het niet gaat helpen want de trein in totaliteit blijft een oude krakkemikkige trein met roest en piepende wielen. Een pyramide omgekeerd bouwen zal veel problemen geven en zal altijd een kwestie van balanceren zijn. De oude Egyptenaren waren slimmer en zorgden voor een brede basis en bij elke laag werd het wat gemakkelijker.

We zijn bereid gevonden om ergens midden in een ‘cake-walk’ te springen en weten niet eens welke kant we op moeten naar de uitgang. Een nieuwe gat graven om een oude te dichtten? Wijze uitspraken en spreuken uit een grijs verleden zijn soms zo gek nog niet. Je moet ze allen maar even begrijpen of er wat moeite voor doen om de achterliggende gedachtes te kunnen en willen doorgronden.

Tjee, het A4tje is alweer bijna vol en dat op een moment dat er nog veel meer te vertellen is in een land waar gazons zijn omgetoverd in woeste graspartijen, waar de voet- en fietspaden door onkruid worden vernield en overwoekerd. Leuke omgeving om in op te groeien, trouwens. ’t Lijkt tegenwoordig gewoon onbegrijpelijk dat er nog steeds mensen van 40 jaar en ouder rondlopen die in die oude milieu zijn opgegroeid. Hoe hebben ze het gered? Mag ik nu even een middelvinger opsteken?

Fijne zondag allemaal.

Eppo Boven