We kunnen de armen niet voeden, maar we kunnen wel oorlog voeren was het eerste wat bij ons opkwam. Als je de waanzinnige winsten van de oorlogsindustrie ziet en dit afzet tegenover de uitgaven naar het armoedebeleid van deze regering, en die zal aantreden, is waanzin in het kwadraat . Jammer genoeg blijft armoedebeleid nodig in dit land. Honderdduizenden gezinnen, en evenzoveel kinderen leiden een bestaan in dit rijke Nederland wat in schril contrast staat met de bovenlaag die van gekkigheid niet weten wat te doen met hun geld. Is dit van de laatste jaren, nee. De verschillen werden onder het a-sociaal beleid van de regeringen onder Rutte steeds schrijnender.
Als gemeenten kun je niks anders doen dan het leed te verzachten, problemen die armoede met zich voortbrengen zoals, gezondheid, niet genoeg geld om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten en zich buitengesloten voelen in een verharde maatschappij. Zich zorgen maken over de stijgende huurprijzen en vaak onbetaalbare prijzen voor energie. Bijna te cynisch voor woorden werd bij het tot stand komen van een nieuwe coalitie trots vermeld in de tweede kamer dat het inkomen van juist die mensen zou stijgen met 0,2 tot 0,6 procent. Het dekt niet eens de lading, je kunt er nog geen half brood voor kopen, laat staan een fatsoenlijke maaltijd voor jezelf en de kinderen.
Het minimumloon en het stijgen van de collectieve voorzieningen, zoals de AOW , nee dat kon niet verhoogd worden. De arbeiders moesten maar een paar overuren draaien, wat bijna onmogelijk is omdat ze ook nog gedwongen zijn om taken, zoals mantelzorg en andere taken beschreven in de WMO in hun vrije tijd uit te voeren. En de verlaging van de eigen bijdrage voor de zorgverzekering kon pas over een paar jaar ingevoerd worden. Met dank aan de coalitiepartijen die een regering gaan vormen, PVV, VVD, NSC en BBB. Een heel ei beloven, maar eindigen met een lege dop. Wie had anders verwacht, komt nu van een koude kermis thuis.
En wie moeten de problemen dan maar oplossen, de gemeente’s. Net of die bulken van het geld. Als gemeente voel en zie je toch de noden van je inwoners en kun je niet met de handen onder je billen gaan zitten. Wij voelen de noodzaak van dit beleid, wij kunnen als raad niet lijdzaam toe kijken.
Ook al vinden wij het een schande dat wij gedwongen worden door de omstandigheden hieromtrent beleid moeten gaan voeren. Het probleem is gecreëerd door de landelijke overheid.
Bestaanszekerheid is voor ons niet alleen bedoeld voor jongeren maar zeker ook voor de nu levende generatie, jong en oud. Iedereen heeft recht op bestaanszekerheid. En zijn we het altijd eens met het door het college gevoerd beleid op dit punt, nee. Het kan altijd beter, en daar zal de VCP ook op blijven hameren.
VCP Oldambt
