September is begonnen. De “R” zit weer in de maand. Iets met levertraan, of toch maar liever niet? Vroeger was het nodig om je te wapenen tegen de naderende gure herfstdagen en koude winterdagen. Er was geen centrale verwarming. Een kachel in de kamer en met een beetje geluk een kachel in de keuken. Soms zelfs met ingebouwde oven. Kolenkachels, gestookt op (kolen)nootjes 4 of 5. En zo mogelijk in de keuken een allesbrander met drie gaten waarop werd gekookt. Die kachels slikten hout, turf, briketten en eierkolen. Ook dagelijks (papier) afval verdween in de allesbrander. In de slaapkamer had je ’s winters ijsbloemen op het raam. Er was geen dubbel glas. Er waren dus best wel veel redenen om te zorgen dat je gezondheid goed genoeg was om ’s nachts warm te blijven.
Dekbedden kenden we niet. Een laken met daarop 3 wollen dekens en een sprei. En als het echt heel koud was een kruik aan je voeten. Het was eenvoudig en betaalbaar.
Tijden veranderen. Oh ja?? Mensen veranderen klinkt veel beter. Veeleisender, is de mens geworden. Zelfs een CV volstaat vaak al niet meer. Nieuwe vormen van verwarmen hebben hun intrede gedaan. Allemaal met een prijskaartje voor aanschaf maar ook voor gebruik. En nu energie erg duur is hebben we met z’n allen een probleem. Als er een barre, koude winter komt, zijn de rapen gaar. Warm wonen of eten zal een keuze zijn. En zelfs dát is voor sommige groepen van de bevolking geen keuze meer.
De Minister President oreert zonder blikken of blozen, zonder zijn ogen neer te slaan, dat op de oude voet verder leven voor grote groepen passé zal zijn. En die grote groepen zijn de meest kwetsbare groepen. Verhongeren of proletarisch winkelen (stelen in supermarkt)? De kinderen wat andere kleren of een broodje mee naar school? Er zal de komende periode veel te kiezen zijn. Met een loonsverhoging van 10 % en een inflatie van rond 14% is er nog geen sprake van progressie. Afgezien daarvan zijn de druiven extra zuur als deze groepen moeten toezien hoe er miljarden euro’s worden uitgegeven aan oorlogstuig, klimaat, asiel- en vluchtelingenbeleid, bijdrages aan de EU en schenkingen aan verre landen die hun eigen broek niet hoog kunnen houden. Met de wetenschap dat veel van die schenkingen regelrecht in de zakken van de tirannieke leiders terecht komt. De vriendelijke Nederlander staat er bij en kijkt er naar.
De hoge energieprijzen nopen ons om in te leveren. Luxe inleveren. Minder of niet meer douchen. Is er nog geld voor hygiëne en de daarbij behorende producten? Is goede verzorging nog mogelijk? Veel van de producten die nu als alledaags worden gezien waren er vroeger niet. En toch overleefden de mensen. Het lijkt er dus op dat het ook zonder kan. Ja natuurlijk wel. De natuurlijke geur van de mens wordt verdoezelt door allerlei geurtjes verkrijgbaar in allerlei prijsklassen. Het ouder worden wordt gemaskeerd door kruiwagens vol crèmes en wat verder nodig om oorlogskleuren aan te brengen op de verouderende huid en haar.
Het schijnt onderdeel uit te maken van lichaamsverzorging. Eem mooi begrip, in het leven geroepen door de producenten, en uitgewerkt in lesmethodes voor scholen. De scholen en opleidingen die vroeger in het leven zijn geroepen om kennis door te geven, vertegenwoordigen nu een andere agenda. Het is niet meer alleen maar kennis over te brengen. De leerlingen c.q. studenten worden ook meteen klaar gestoomd voor nieuwe zienswijzen in de maatschappij. We hebben al meer als 2,5 jaar kunnen zien wat die kneedbaarheid inhoudt.
Soms, meestal, moet je bereid zijn om wat verder te kijken als je neus lang is. Pas dán zul je beseffen dat alles maar 1 doel heeft. Veel geld verdienen en daarmee macht kopen. In alle eerlijkheid moeten we in staat zijn om ons te realiseren dat de hele crisis is gebaseerd op miljoenen, wereldwijd miljarden, winst. Winst voor die ene 1% van de bevolking. We weten nu wel zo langzamerhand wat het ons als burger heeft opgeleverd.
Niets, nada, noppes. Wel onvrede en verdeeldheid.
Fijne zondag.
Eppo Boven
