Het nieuwe jaar is alweer ruim 1 dag oud. Dat betekent het einde van de festiviteiten en gezelligheid. Er moet weer gewerkt, geleerd en gestudeerd worden.
Laat ik beginnen met jou hetzelfde te wensen als wat je mij ook toewenst. Waarvan akte.
Een nieuw jaar, als een nieuwe nog grijze weg die net geopend is, als een boek waarvan de eerste bladzijde gisteren gelezen is. We weten gelukkig nog niet hoe het afloopt. Iedereen heeft vast veel goede voornemens, zoals elk jaar, waar niets van terecht komt. We zijn voorlopig weer even uitgezeurd over de helpers van Sinterklaas, over het eten tijdens de kerst en de schande over het vuurwerkverbod.
Er staan weer serieuze dingen voor de deur.
De gasrekening, dure boodschappen, de belastingaangifte, allemaal van die zaken die de mens vrolijk maakt. Waar je ook vrolijk van wordt is dat we nog steeds in de zoveelste lockdown zitten. Dat veel geprikt en geboosterd zijn en toch ziek worden. Het allervrolijkst worden we van ons nieuw kabinet die waarschijnlijk over een dag of tien op het bordes staat. Sigrid heeft goede zaken gedaan. Ze hadden daar nog voorraad van gehoorzame, machtswellustige, pluchezoekers.
Het ziet er naar uit dat de scholen direct na de wintervakantie weer aan de slag kunnen. Morgen, maandag 3-1-22, wil het kabinet knopen daarover doorhakken. Misschien zelfs wat meer versoepelingen. Moeten we weer blij zijn met een dooie mus?
Voor de middenstanders is de beste tijd van het jaar vernield. Al jaren zijn de eerste maanden van het jaar slecht te noemen. Het eerste kwartaal staat dan ook bekend voor veel ondernemers als komkommerkwartaal. Terwijl heel 2021 al, misschien met uitzondering van de zomertijd, al een kwakkeljaar was. Hoe lang kunnen ze dit volhouden? Hoezeer is de consument al tevreden gesteld met on-line shoppen? Elk dubbeltje wat wordt uitgeven aan de grote on-line winkels wordt niet in de gewone winkel besteedt. En juist die gewone winkels zijn de motoren van de plaatselijke economie. Werkgelegenheid. Anderzijds is het prijstechnisch misschien rendabel om on-line te kopen. Deze winkels hoeven geen cent uit te geven aan aankleding van de winkel. Hebben goedkopere gebouwen op een industrieterrein en dus kunnen ze goedkoper werken.
Vrij logisch dus. De gewone middenstander heeft vaak te maken met torenhoge huur, wensen van de steeds meer verwende klant qua aankleding, en hoge energiekosten. Juist de huur is al vaak de dooddoener. Mede doordat de gemeentes de grote beleggers kansen geeft krijg je maken met hoge huurprijzen, leegstand en faillissementen. Het boeit de grote beleggers niet of een pand een tijd leeg staat. Het zou dan ook goed zijn als de gemeentes een “leegstandtax” in het leven (kunnen)roepen. Na 2 maanden leegstand een belasting opleggen aan de hand van de onroerend goed waarde. Binnen afzienbare tijd zullen de huurprijzen naar beneden gaan en startende ondernemers meer kans krijgen om te slagen. De diversiteit van winkelaanbod zal hierdoor groeien. Een koopcentrum wordt daarmee aantrekkelijker gemaakt.
In maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen en hebben we de kans om middels onze stem de zittende politici naar huis te sturen. Kiezen ( stemmen ) is een recht. Er is lang voor gevochten om dit recht te krijgen. Maak er gebruik van. Ook jouw stem telt. Vergeet niet dat de “rijken” , de beter gesitueerden, echt WEL gaan stemmen met als gevolg dat de gesettelde politiek doorgang kan vinden en er geen biet veranderd. Willen we dit? Nee toch?! Ik heb wel een idee waar je op kan stemmen.
Dát maakt het verschil.
Fijne zondag. -Leef je leven-