Geluk is niet te koop, geluk kun je afdwingen, niemand heeft het recht om je geluk te stelen. Leuke uitspraken over een woord met zo’n brede betekenis. De wat ouderen onder ons hebben het geluk gehad om geluk in z’n ware betekenis te kennen. Soms klein, soms groot. Het is zo vergankelijk. Te vaak moeten we constateren dat geluk gestolen wordt door anderen omdat het niet gegund is. Ik vraag me best wel vaak af wat de werkelijke gedachte is van iemand die je geluk toewenst. Komt het uit het hart of is het een geleerd lesje wat je moet zeggen bij een bepaalde gelegenheid? Is het een fatsoensnorm?
Hoeveel mensen doen zich gelukkiger voor als dat ze in werkelijkheid zijn? Hoeveel zijn uit een gelukkige situatie in diep verdriet terecht gekomen? Het zijn er heel veel en dagelijks komen er nog veel meer bij. Natuurlijk gaat het vaak over liefde en relaties. Helaas moeten we nu steeds vaker constateren dat financieel verdriet het geluksengeltje de das om doet. Zeker in de komende anderhalve maand zal het geluk bij een groeiende groep op het nulpunt staan. Warmte, eten, gezelligheid, kan het nog wel? Een hard gelag.
Het lijkt, en is, oneerlijk. Miljoenen, nee miljarden worden uitgegeven aan secondaire zaken terwijl de primaire zaken zonder blikken of blozen terzijde wordt geschoven. Horecaondernemers, bakkers, slagers, eigenlijk de hele middenstand zien hun levenswerk langzaam maar zeker teloorgaan. Ondanks dát staan ze je toch met een glimlach te woord. Maar achter die lach zit een droevig gezicht. ‘Hoelang kan ik dit nog volhouden?’ zal de gedachte zijn. Ook in de burgerwereld zit het natuurlijk helemaal fout. Vrolijk naar de buren zwaaiend loop je naar de voordeur en je komt in een koud huis. Bam! Dáár gaat je vrolijkheid. De koelkast is bijna leeg. Een aangebroken zakje chips kun je wegkieperen omdat ze klef zijn geworden in een schimmelig huis. De kachel……. Misschien nog maar even wachten met aanzetten. Steeds vaker moeten keuzes maken, met lede ogen. Een triest resultaat van neo-liberaal beleid.
Ja, geluk is vergankelijk. Afgenomen door anderen die vol trots in de spiegel kijken en als een heilige naar de aangerichte schade omzien met een kommervolle reactie. Heiligen met een duivelse inborst. Waar halen ze het lef vandaan, hoe durven ze? Met een brede glimlach op de foto of op de televisie. Ik denk dan vaak: ‘Wie ben je?’ Wat is er mis in die bovenkamer van jou? Dat moet toch echt wel heel wat zijn. Brainwashed? Bekeerd naar een zoet geloof? Onder druk van? Wat het ook mag zijn, ooit is er toch een trigger geweest dat blijvende schade heeft veroorzaakt in je manier van denken. Wat mij het meest verbaast is wel het feit dat deze mensen elkaar op de één of andere manier hebben gevonden en na vallen en opstaan weer een coalitie hebben bewerkstelligt.
Onder het mom van zoete, aardige berichtjes wordt je via de achterdeur in je hemd gezet. Je geluk is gestolen of je kunt de kachel ermee aanmaken. Stik er maar in, denken ze dan. Eerst eigen imago beschermen. Je eigen vermeende geluk moet je naar buiten brengen. Laten zien hoe geweldig je wel bent. En ja, dat zal alle politici, boeren, burgers en buitenlui wel voor heel even gelukken. Besef wel dat ook dat vergankelijk is. De burger vergeet het niet. Vroeg of laat wordt er verhaal gehaald. De rekening volgt. Het ballonnetje zal een keer gaan lekken. Ik geloof en ik hoop dat veel spreekwoorden gestoeld zijn op ervaringen.
Ik sluit af met: WIE WIND ZAAIT, ZAL STORM OOGSTEN! Dát zou een gelukkie zijn!
Fijne zondag.
Eppo Boven
