Het arme Venetië van het noorden!
Wat de gemeente Oldambt precies met Italië, en in het bijzonder Venetië, heeft is mij een raadsel. Winschoten is sowieso geen partnerstad met de stad van de gondels, Byzantijnse kunstwerken en basilieken. Maar wat het Oldambt dan wel met Venetië heeft. Daarvoor moeten we even terug in de tijd. Terug naar begin deze eeuw toen de Blauwe Stad het zogenaamde Venetië van het noorden moest worden. Rijke westerlingen konden een riante woning kopen in de Blauwe Stad en zich aldaar vestigen tussen het water en eventueel met een eigen ‘gondel’ zich iedere ochtend begeven naar hun werk. Dat ze een eind moesten varen was als vrij snel duidelijk, want veel werkgelegenheid in het Oldambt was er toen en nu nog steeds niet. Laat staan dat de westerlingen massaal gingen verhuizen naar de Blauwe Stad om eens goed te investeren in het armlastig gebied. De westerlingen bleven weg en kavels werden er niet of nauwelijks verkocht. Het project Blauwe Stad bleek een regelrecht fiasco.
Het fiasco van de Blauwe Stad ettert nog steeds na. Sinds het ontstaan van de gemeente Oldambt is het financieel nimmer gezond geweest en heerst er over het algemeen veel onrust binnen het politieke landschap. Wethouders gooien om het minste of geringste de handdoek in de ring en laten een financiële puinhoop achter voor hun opvolgers. Een puinhoop die dermate veel is dat inwoners opdraaien voor de kosten in de vorm van bezuinigingen. Begrotingen zijn bijvoorbeeld al jaren achtereenvolgens niet sluitend. En om deze financiële wantoestanden te maskeren gebruikt men een smerige truc in het Oldambt. Er moeten prestigeprojecten uit de grond worden gestampt in de vorm van een cultuurhuis, fietsbrug en nu weer een nieuw gemeentehuis. Projecten die totaal niet rendabel zijn moeten de enorme schuldenlast verbloemen voor het oog van de bevolking.
Al dit soort projecten kosten miljoenen en als je alles bij elkaar op telt zelfs miljarden. Geld wat de gemeente Oldambt niet heeft. En ook nooit heeft gehad. Zo stond er deze week een kop in de krant met de volgende titel: ‘Stadhuis krijgt Italiaanse uitstraling!’ En viel er verder te lezen dat de kosten ‘iets meer’ dan 20 miljoen euro gaan bedragen. Wat dat ‘iets meer’ is weet je in het Oldambt overigens nooit en ach het maakt ook niet zoveel uit. De inwoners draaien toch op voor de kosten. En mogen op zijn Venetiaans gezegd ‘ciao’ zeggen tegen hun welverdiende spaarcenten. De huidige bewindslieden vinden het niet erg dat er dan nog meer bezuinigd moet worden, want de meerderheid van de raad heeft al ingestemd met het ontwerp.
Een stadhuis of gemeentehuis bouwen die moet lijken op de ‘Campanile van Venetië’ zullen menig inwoner vrij weinig interesseren. Niet omdat zij cultuurbarbaren zijn, maar omdat ze die ‘ietsje meer’ dan 20 miljoen euro liever geïnvesteerd zien in onderhoud van bijvoorbeeld begraafplaatsen, groenvoorziening, voetbalvelden en de hulp in het huishouden. De inwoners moeten het nu weer doen met een megalomaan prestigeproject die totaal niet rendabel is. Wat kan een inwoner nou schelen dat als hij of zij een nieuw paspoort ophaalt dit in een gemeentehuis plaatsvindt die doet denken aan een klokkentoren genaamd de ‘Campanile van Venetië…?’ Een klokkentoren die in het jaar 1902 instortte, omdat ze er een moderne lift in hadden gebouwd. Met als enige schrale troost dat er geen dodelijke slachtoffers vielen te betreuren.
En zo is het in de gemeente Oldambt niet veel anders. Ook de gemeente Oldambt zit in een soortgelijke lift die niet omhoog, maar juist naar beneden gaat. En dat ik continu in herhaling val in hetgeen wat ik schrijf daar kan ik helaas ook vrij weinig aan veranderen. Het zijn slechts de feiten die ik presenteer en die zijn allesbehalve rooskleurig te noemen. De huidige bewindslieden willen het Oldambt kleur geven door projecten uit de grond te stampen die voor het oog mooi moeten zijn. Toegegeven, de ontwerpen van de Pieter Smitbrug respectievelijk het gemeentehuis zijn zeker mooi ontworpen maar passen alleen goed in een gemeente die financieel gezond is. En dat is het Oldambt niet. Het is eerder een arm Venetië van het noorden. Van buiten oogt het allemaal mooi en prachtig, maar vanbinnen is het een lichaam die geen vet aan de botten heeft. Mensen worden voor de gek gehouden met mooie ontwerpen, maar ondertussen betalen ze hier zelf keihard aan mee en staat het onkruid huizenhoog tussen de graven van hun ontvallen naasten. Geld voor fatsoenlijke groenvoorziening op een begraafplaats wordt immers wegbezuinigd. Misschien dan toch de strandrolstoel van de reeds vertrokken wethouder Swagerman uit de kast halen?
Oldambt wordt eerder een arm Venetië van het noorden die aan het scheefzakken is. De kloof tussen arm en rijk wordt alsmaar groter. Luxe peperdure prestigeprojecten aan de ene kant. En aan de andere kant al jaren op zwart zaad zitten. De toren van Pisa was achteraf gezien een beter ontwerp geweest voor het nieuw te bouwen gemeentehuis van de gemeente Oldambt. Ondanks dit alles een fijne Paastijd gewenst.
Geschreven door: Ralph Weber
