Het dondert en het bliksemt in de wereld.

Het dondert en het bliksemt in de wereld. Oekraïne en Midden Oosten zijn de onderwerpen die het nieuws bepalen. Oorlogen die door het “Westen” worden gesponsord en tegen alle klimaat en milieu gekte een dikke middelvinger opsteken. Oorlogen die geen enkele weldenkende burger wil maar tegen wil en dank er wel voor moet betalen. Maar dat doen we overal voor. Zonder te morren. Staatsbezoek aan Zuid-Afrika met 2 vliegtuigen. 1 voor het koningspaar en 1 voor een paar ministers. Die ministers moeten flexibel blijven en snel terug kunnen i.v.m de oorlogsperikelen in de wereld.

Tja, zeg dáár maar es iets van. De oorlogvoerende naties zullen zeker braaf luisteren naar onze ministers. De ooievaars. Hoog op de poten, grote bekken en weinig veren.

In de Gemeente Oldambt gaat het behoorlijk beter worden volgend jaar. De wethouder heeft gezegd méér geld uit te trekken voor openbaar groen en onkruidbestrijding. Als ik mij goed herinner was het dezelfde wethouder die een groot voorstander was van bio-diversiteit. Maar ja, er moest toen bezuinigd worden. Nu de tegel- en klinkerpaden grotendeels verwoest zijn komt er dus toch meer onderhoud. De reeds ontstane brede naden tussen de bestrating zal van andere, duurdere, orde zijn om te herstellen. Wel een punt van aandacht! Dan maar weer met het fototoestel op pad. Oplossingen zijn er wel.

Voor mij persoonlijk vond ik, deze week, de noodkreet omtrent het Marktplein best wel van belang. Het gaat daar al lange tijd niet goed. Er is daar wat meer aan de hand. Het ooit zo gezellige en sfeervolle Marktplein is teloor gegaan. Een lange rij van oorzaken ligt hieraan ten grondslag. De slechtste smoes die er rondgaat is het verhaal over veranderende wensen van bezoekers. Natuurlijk veranderen tijden en gewoontes dat weet ik en dat geloof ik. Maar er is ook iets gelijk gebleven in al die jaren van de uitgaanscultuur; De vraag naar gezelligheid en de vraag naar diversiteit van uitgaansgelegenheden.

De Winschoter Marktplein is van oudsher een bekende plek om uit te gaan. Kroegen, en dansgelegenheden voor iedereen. Snorre Corner/ Old Dutch/Marktzicht, De Doofpot, Café Flip, EggoBar, ‘d Olle Witte, Krikke Carillon, Bloem, Castel, Tapperij, PalmBeach/BlueBay, Chantant, en op steenworp afstand van ’t plein, Hoppe, Steegje en natuurlijk ’t Pleintje. Vele namen horen hier nog bij. Al op woensdagavond was het lekker druk, donderdagavond livemuziek in ’t Stokpeerd / The Londener. Vrijdagavond gewoon overal druk en dan…. Dé zaterdag! Markt op Markplein en in één keer door naar een gezellige heel drukke avond en halve nacht. Ja, halve nacht want om een uur 2 was het gebeurd. En bovenal, het was best betaalbaar.

Er werd vroeger overal een prima glas bier getapt. Er waren in de kroegen maar weinig flessen bier omdat de uitbaters aandacht besteedden aan een goed getapt pilsje. Een kleintje of een grote. Later kwam daar het “fluitje” bij. Een schuimkraag waar je een rijksdaalder op kon leggen.

Het moest anders, genoeg was niet meer goed genoeg. In navolging van grote steden moest de hele zaterdagnacht de deur open zijn. Je kunt je geld maar één keer uitgeven en de doordeweekse dagen werden vrije dagen voor de uitbaters. Er kwam personeel met zoveel horecakennis dat je het op een postzegel kon schrijven. Slecht getapt bier, geen verschil weten tussen binnen- en buitenlands gedistilleerd om over wijn maar helemaal niet te praten. Natuurlijk, met nadruk, uitzonderingen daargelaten. Die zijn er. De jonge borrel, een sakkeltje en een keiltje is voltooid verleden tijd.

De kroegen gingen over in handen van vastgoedmagnaten die voorschrijven welk bier er getapt moet worden. Ook dat brengt geld in het laatje van de magnaat. De uitbater moet er mee leven en hard werken om de torenhoge huur te betalen. Het Marktplein werd her-ontwikkeld. Geen rondje meer rijden over het plein. Fractieleiders vinden het niet belangrijk genoeg om de horeca te horen, de ondernemers kijken steeds vaker uit op een leeg plein. Het gaat niet goed daar. Een aantal cafés heeft de handdoek al in de ring geworpen.

Met een roepende vastgoed coryfee in de krant is het plein niet gered. Een man die simpelweg veel geld heeft verdiend aan de Winschoter horeca kijkt nu somber. Een man die in staat is wel voor betaalbare woonruimte te zorgen zou zeker in staat moeten zijn om de huurprijzen van de zakelijke panden aan te passen. Als hij de reddende engel wil zijn moet er een substantiële huurverlaging komen en vrije keuze van brouwerij.

De uitbaters zouden moeten zorgdragen voor een goede opleiding van het barpersoneel bestaand uit bier tappen en kennis van dranken. (warenkennis)

En als laatste; De gemeente zal de bereidheid moeten hebben om goed te luisteren naar de ondernemers en waar nodig faciliteren. Dit hoeft niet met enorme bedragen gepaard te gaan maar wel met de wil om de schouders onder een belangrijk facet van de leefbaarheid te zetten.

Fijne zondag allemaal.

Eppo Boven

Fractiemedewerker VCP fractie