Het is genoeg op alle fronten. We zijn in een doorgeschoten wereld beland. We gaan van crisis naar crisis. Dagelijks mogen we toekijken hoe politici met ons belastinggeld omgaan. Ons geld waar we blijkbaar geen zeggenschap meer over hebben. Verkwisten en verkwanselen van gemeenschapsgeld, er zou een hoge straf op moeten staan. In alle lagen van ons dagelijks bestuur zien we de voorbeelden voorbij komen. In Den Haag worden miljarden over de balk gesmeten en in de provincies en gemeentes wordt gerekend in 6 of in 5 nullen. Het lijkt niet op te kunnen.
We betalen met z’n allen veel belasting om ons land gaande te houden. En op zich is dat niet erg zolang we er resultaat van kunnen zien. Politici behandelen burgers als stemvee. Alleen in de aanloop naar verkiezingen doet de burger er toe. Na de verkiezingen worden de zetels verdeeld en alle goede en grote beloftes verdwijnen in de prullenbak. We hebben het laten gebeuren. Eén klein detail wordt echter uit het oog verloren en erger nog het wordt omgekeerd. In principe kunnen we stellen dat politici gewoon het personeel van de bevolking is. Ze zijn gekozen om te besturen naar wens van de stemmers.
De laatste decennia is er echter veel veranderd. Ze varen een eigen koers die niet strookt met de wensen van hun opdrachtgevers. In naam mogen we zeggen dat we in een democratie leven maar het gaat zo langzamerhand heel erg anders lijken.
Natuurlijk, de wereld verandert, de mensen veranderen en daar willen we allemaal aan meedoen. Dat moet ook. Helaas verliezen we essentiële zaken uit het oog. De drie belangrijkste zijn zonder twijfel, de oer Hollandse nuchterheid, het realisme maar ook onze sociale waarden staan ernstig onder druk. We zijn de sociale ladder al zover afgedaald dat het nodig is om beveiliging in te zetten in gemeentehuizen en andere openbare gebouwen. De scholen volgen of zijn al gevolgd.
We zitten in een neerwaartse spiraal die moeilijk te doorbreken is om de simpele reden dat we met z’n allen zijn ingedut of is het een kwestie dat we een bijzonder verwende natie zijn geworden. Alles moet in overtreffende trap uitgevoerd worden. Ja, het oog ziet altijd van zich is hier natuurlijk ook van toepassing. We doen er allemaal wel een beetje aan mee. Het vreemde is in ons nieuwe normaal dat we ondanks alles toch, als burger, nog steeds prioriteiten moeten stellen. Bij de overheden is prioriteiten stellen vaak niet aan de orde. Hier speelt iets heel anders. Simpele, doeltreffende oplossingen bestaan daar niet. Het is een race naar aanzien geworden. Als het niet overtrokken is deugt het niet.
In onze gemeente krijgt de coalitie de wind van voren. Een gevolg van verkeerde aanpak in het verleden. Miljoenen uitgaven voor aanzien. Miljoenen om zinnen door te drukken. Mooie oude panden moesten het veld ruimen voor moderne gedrochten, verkeerssituaties worden aangepast zonder dat er ook maar een minuut aan de verkeersveiligheid wordt gedacht, een nieuwe gemeentehuis moet er komen zonder te kijken wat de feitelijke meerwaarde is. Onderhouden van panden is blijkbaar een brug te ver geweest met als gevolg verkoop of sloop. Ideeën om het “oude ziekenhuis” een nieuwe zorginvulling te geven werden getorpedeerd. We willen hier graag werkgelegenheid op verschillende niveaus maar er over nadenken is moeilijk. We doen een multi- functioneel sportcentrum van de hand, maken reclame voor sporten en bewegen maar een alternatief is er nog niet. Oude schoenen weggooien en er zijn geen nieuwe.
Het is verstandig om nu eindelijk es een oor te luister leggen bij de broodheren en dames en goed luisteren wat het ‘stemvee’ eigenlijk wil. Stop met onzin en ga het werk doen wat nodig is. Daar is zoveel van, dat al het flauwekul de eerste 10 à 15 jaar opgeborgen kan worden. Doe de mouwen eens omhoog. Stop met die bakken vol onzin.
Fijne zondag.
Eppo Boven
