Week 29 is geschiedenis en daarmee is de aanloop naar de eindspurt afgerond. Nog 22 weken tot de oliebollen ons om de oren vliegen. Maar ook week 29 heeft z’n stempel in de geschiedenis boekjes achtergelaten. Nu het Kabinet gevallen is, is het tijd voor de proloog van de verkiezingen.
De lijsttrekkers, de beloftes, de programma’s, de polls, de ratten die het schip verlaten en verwondering. We vallen van de ene verbijstering in de andere. Verbazing is immers niet krachtig genoeg! De klucht lijkt niet alleen compleet, het is compleet. De linkse samenwerking kiest voor een paus als lijsttrekker. Een beoogt Minister President. Niet zomaar een paus maar een klimaatpaus. En bidden kan hij als de beste. Een gebed voor arbeiders die op de fiets naar het werk moeten. Een gebed voor hoge gasprijzen zodat de arbeiders in de kou komen te zitten. Een gebed voor transporteurs die enorme dieselprijzen moeten betalen. Een gebed voor een ieder die auto-afhankelijk werk heeft.
De ene na de andere partijcoryfee blaast de kraaienmars. Nog nooit zijn er zoveel ‘functie elders’ figuren uit Den Haag weggeslopen. Een schone kans om het vege lijf te redden. Tja, het Kabinet is gevallen en nu is de kans.
De kans van de ratten is best wel redelijk maar wat is de kans van de burger? Er komen verkiezingen aan. Oh, wat klinkt dat goed. Leve de democratie! Maar niemand heeft een flauw benul welk vakje nu rood gekleurd moet worden.
Als we terugkijken naar het stemgedrag van de diverse partijen kunnen we ons beter omdraaien en janken dat we het zover hebben laten komen. Kijk alleen al es naar het stemgedrag tijdens de coronacrisis. Schaamteloos! Zonder blikken of blozen werden ouderen opgesloten in hun kamertje. Zonder omkijken lieten de “bezorgde” partijen zich meeslepen om meer als half Nederland achter een mondkapje te zetten. Vóór de QR-code werd gestemd. Een avondklok. Anderhalvemeter afstand was de trant. Vaccinaties waren bijna verplicht. Niemand van de “voorstemmers” is in staat om nu de nog steeds actuele oversterfte te verklaren. Niemand van deze groep durft opdracht te geven om de feiten bekend te maken. Niemand van de volgelingen heeft de ballen om in de spiegel te kijken. ‘We hebben het niet geweten’ lijkt zelfs een brug te ver.
Moeten we in november op één van deze voorstemmende partijen stemmen? Geen haar op m’n hoofd!
Ook was de afgelopen week de week van algemene beschouwing in de gemeenteraad. Ik kon er vanwege werkzaamheden niet bij zijn. Met veel respect heb ik het betoog van de VCP gelezen. Een prima stuk geschreven door partijgenote Gea Geerdes. Fijntjes geschreven met een sprankelende en aangrijpende finale. Ja, er komen weer verkiezingen over ruim 2 jaar. ( te lezen op de site van de VCP) Eerlijk is eerlijk; Mijn beschouwing was heel kort. Iets van een seconde of 15. Als volgt: “Voorzitter,…….. aangezien er niets te beschouwen is wil ik het hierbij laten. Dank voor uw aandacht. Ja, punt.
Natuurlijk besef ik dat je niet altijd als een olifant door de porseleinkast kunt walsen. Maar ik besef ook dat als er geen daadkracht in een gemeentelijk bestuur aanwezig is en alles op onderzoek wordt afgeschoven er geen enkele vooruitgang te verwachten is. Wel ben ik positief over de wat kleinere dingen die aandacht behoeven en dat ook krijgen alsmede de intentie om dát vlot af te werken. Dát moet ook gezegd worden. Wie het kleine niet eert is het grote niet waard. Toch is het linksom of rechtsom ook noodzakelijk om de grotere projecten op te pakken. Ook, of misschien juist, dáár is daadkracht noodzakelijk. Het heeft vaak te maken met welvaart en welzijn. Dat is de basis voor een toekomst waar iedereen van kan profiteren.
Wederom ga ik afsluiten met de woorden dat realisme en nuchterheid onontbeerlijk zijn in een stabiele samenleving.
Fijne zondag.
Fijne vakantie.
Eppo Boven
