En alweer is het zondag. Nu na een korte week. Toch wel fijn 4 dagen werken en voor 5 dagen werk verzetten. Het moet natuurlijk allemaal wel productief blijven. Ik vind dat niet erg. Lekker veel kilometers maken. Ondanks dat ik al lang geen chauffeur meer ben voel ik me toch nog steeds prettig zo onderweg. Tijd om te mijmeren. Radio aan en veel op links, zoals dat heet. Niet dat ik een vliegenier ben, maar hou er van om stevig door te rijden.
Toch is die honderd kilometer wel een beetje heilig geworden. In de praktijk betekend dat, dat je de cruise control op zo’n 108 kunt zetten. Met een beetje afwijking en de verplichte tolerantie blijf je dan mooi bekeuringvrij. Toch blijft het opletten bij wegwerkzaamheden. Flitsers en struikrovers zijn daar vaak paraat. Sommige dagen lijkt het alsof de benzine en diesel gratis is. Zo druk is het dan. En dan heb ik het nog niet eens over het westen en midden van het land. Ook de busjes van aannemers en koeriers rijden zo te zien op gratis brandstof. Voor deze groep geldt geen 100 km/u. Als een Max Verstappen scheuren ze over de snelwegen liefst met een zware en slingerende aanhanger. Misschien maar goed dat die piloten zelf niet eens beseffen hoe ze zichzelf en anderen in gevaar brengen. Zou het met IQ te maken hebben of is het slechts macho-gedrag?
In 4 werkdagen kan er weer heel wat gebeuren. Corona schijnt weer toe te nemen, verpakt in een tweetal nieuwe varianten. De media voelt zich verplicht om hier natuurlijk veel aandacht aan te besteden. In elke nieuwsbulletin hoor je alweer over ziekenhuis- en IC opnames. Vroeger heette dat gewoon een “zomergriepje” en geen hond voelde de drang om er een poot voor op te tillen. Vergeet niet dat er een paar weken geleden in Brussel een handtekening is gezet wat een enorme macht geeft aan de harlekijnen die zich “regering” of “volksvertegenwoordiger” mogen noemen. Het woordje “volksvertegenwoordiger” is interessant. Ze vertegenwoordigen slechts 1% van het volk. De rijke 1%. De burger, in verkiezingstijd stemvee genoemd, hoort daar niet bij. Dat zijn alleen maar figuranten die het woordje “democratie” gestalte mogen geven.
En afgelopen vrijdag…….. stikstofvrijdag. De dag dat is aangekondigd dat er veel boeren ten grave worden gedragen. De betogingen zijn al in voorbereiding. Het is erg gemakkelijk om je schouders op te trekken en denken: “Nou ja, ik ben geen boer.” Echter, als je bereid bent om iets verder te denken dan je neus lang is, zou je maar zo tot de conclusie kunnen komen dat dit verhaal ook jou aangaat. Immers, als er minder voedsel binnen onze landsgrenzen wordt geproduceerd zal er meer moeten worden geïmporteerd. Kijk en daar zit de clou. Er komen transportkosten bij. De producten worden duurder. Producten uit landen waar geen stikstofprobleem is. Landen waar walmende petroliumtrekkertjes rondrijden. Waar kinderen moeten werken. Waar geen controle is op eerlijke lonen. Het geeft de grote bedrijven de ultieme kans om grof geld te verdienen. Kijk, en dat is waar het allemaal om draait. Dat grof geld verdienen. En dat ging, en gaat nog steeds, over de ruggen van de gewone man.
Het vertrouwen in de politiek is rond het vriespunt. Normaal gesproken zou je verwachten dat de regering zich het zou aantrekken maar niets is minder waar. Stoïcijns werken ze door, zoveel mogelijk in het geniep. Op weg naar een doel die nu nog niet iedereen begrijpt of kan of wil geloven. Dát terwijl het toch dagelijks duidelijk wordt gemaakt in de supermarkt, bij de pomp, ja zeg maar gerust overal. De één zal het nu al wat meer voelen als de ander. Maar iedereen komt aan de beurt. Interen op spaargeld is het begin. De zelfgenoegzame grijns zal langzaam maar zeker verdwijnen. Je lijkt voor de buitenwereld nog steeds gelukkig en ongenaakbaar. Tijden veranderen in een hoog tempo.
Fijne zondag. Probeer er wat van te maken.
Eppo Boven
